Weer thuis

Op een groot plein in het centrum van HCM waren festiviteiten georganiseerd naar aanleiding van de Asian Indoor Games welke nu in Vietnam worden gehouden. Een aantal kleine podia met traditionele Vietnamese muziek en een groot podium met hedendaagse pop. Verder diverse folklore spelletjes, zelfde categorie als oud-Hollandse-spelletjes. Een bal aan een lint door een kleine ring op vier meter hoog gooien, tussen bamboestokken welke ritmisch tegen elkaar worden geklapt door hinkelen, en dergelijke. Een vrij leuk spel om te zien was een soort blinde koe. Door een groot masker geblinddoekt en gewapend met een flinke bamboestok moest men in één poging na een keer te zijn rondgedraaid een kleipot stuk slaan. Meestal diende het publiek dekking te zoeken als de speler dacht voor de pot te staan en uithaalde.
En natuurlijk een heleboel kramen met eten en drinken. Ik heb goed gekeken, maar nergens iets gevonden dat zelfs maar in de verte leek op Vietnamese loempia's. Ik denk dat de bakkers daarvan allemaal in Nederland zitten. Wel een heleboel snacks op een stokje. De saté die wij kennen, maar ook met garnalen en vlees of visballetjes.
De volgende avond was er op het grote podium een modeshow. De traditionele ao dai werd geshowd in een modern design. De ao dai is een lang tuniek van zijde met hoge splits aan de zijkanten, waaronder een broek wordt gedragen. Schoolmeisjes dragen het vaak en je ziet veel bedrijven waar de vrouwen dit als officiële kleding dragen. Mannen dragen iets dergelijks, maar dat is hoogstzelden. Voor de eigen bruiloft wordt er een gehuurd. Dat dan enkel voor de foto, op de bruiloft zelf draagt hij een westers pak.

Na de teleurstelling dat ik nergens een oer-Hollandse Vietnamese loempia kon krijgen, ben ik naar een restaurant gegaan die een salade serveert, welke ruimschoots is overdekt met Goudse kaas. Er is in HCM trouwens ook een restaurant die hutspot en bitterballen op de kaart heeft staan, maar dat heb ik nog niet geprobeerd. Ik ben best wel een liefhebber van hutspot, maar bij vijfendertig graden?

Zaterdagavond was het Halloween. Veel kroegen in centrum deden daaraan mee. En dat was niet enkel voor de toeristen. Ik heb verscheidene verklede Vietnamezen gezien. Vreemd eigenlijk dat in Vietnam dergelijke Amerikaanse gewoonten worden overgenomen. Valentijnsdag wordt een stuk fanatieker dan bij ons gevierd en overdadige kerstverlichting is ook al geen onbekend fenomeen meer.

Toen ik op het vliegveld van HCM door de douane ging, liep er een jongeman achter mij die de aandacht trok. Hij had een enorme bundel bankbiljetten bij zich, zo los in de broekzak. Mijn schatting zeker honderd biljetten van 500.000 dong. Dat is weliswaar "slechts" iets van 2.000 euro, maar ruim meer dan je mag uitvoeren aan Vietnamese valuta en zeker genoeg om bij de douane de belangstelling te wekken. De rest van de bagage mocht dus ook worden uitgepakt. Ik ben maar niet blijven staan kijken, nieuwsgierigheid op zo'n moment is niet zo gezond.

Na een voorspoedige vlucht om 6 uur in de ochtend in Amsterdam aangekomen. Het vliegtuig meerde aan bij de G-pier. Ha fijn, daar zit namelijk het enigste rookhol van Schiphol. Gesloten! Helemaal omwonden met van die rood-witte linten, net een plaats delict. Een bordje, rookruimte op de 1e verdieping in een horecagelegenheid. Het zal toch niet waar zijn, wat een vooruitgang. Het was ook niet waar, deze kroeg is zo vroeg in de ochtend nog niet open. Dat is het moment dat diverse intercontinentale vluchten aankomen met ladingen mensen die net tien uur of meer rookvrij hebben doorgebracht. Toch fijn dat men op Schiphol zo bezorgd is over mijn gezondheid.

Eerst maar eens even een kop koffie halen voordat de koffer wordt opgehaald. Meestal duurt het toch wel een tijdje voordat de bagage er is. Voor de bagagebanden zit de douane- en immigratiedienst. Een enorme rij stond ervoor. Aangezien ik onderhand de weg wel weet, een eindje verderop zit nog een doorgang. daar kon ik zo doorlopen. Dat hielp echter niet veel. De bagageband waarop mijn koffer moest komen was in gebruik voor twee vliegtuigen. Een eindje verderop de nodige lege banden, dus dat was nergens voor nodig. Mijn vliegtuig uit Hong Kong en een vliegtuig uit Ankara deelden de band. De band was gevuld met koffers die rondjes draaiden, waarvan de eigenaren nog voor de douane stonden. In het huidige Nederland nemen we wel even de tijd, zeker voor een vliegtuig dat uit Ankara komt. En zolang er geen koffers van de band worden gehaald vallen er geen nieuwe koffers op. Na een half uur, nog steeds zonder sigaret, eindelijk mijn koffer. Je zou er een ochtendhumeur van krijgen. Maar ik kwam precies aan op het perron om in de trein te stappen en om 9 uur was ik thuis, welke tijdens mijn afwezigheid netjes is geverfd.

Ik ben net op tijd weg, de volgende cycloon is gearriveerd. Deze trekt momenteel over het zuiden van Vietnam. Hue wordt niet direct geraakt, maar het regent er nu weer behoorlijk.

Vandaag heb ik alweer gekeken op het internet hoeveel een ticket in januari kost.