Op stap in HCM

Afgelopen donderdag met de trein van kwart voor negen naar Schiphol. Het mocht nog zonder de OV-chipkaart, maar ook op het station Deventer zijn de paaltjes al geplaatst. Weer zo’n vooruitgang dank zij de techniek. Een andere vernieuwing is dat je al thuis kunt inchecken voor het vliegtuig en zelf je boarding-pas kunt uitprinten. Moet je wel een printer hebben, of zoals in mijn geval een buurman die er een heeft. Ik was eigenlijk wel wat sceptisch over het nut daarvan, per slot moet je toch nog met je koffer naar de balie. Maar ik mocht niet klagen. Op vertoon van mijn boarding-pas mocht ik langs de wachtende rij en stond zodoende vooraan. Dat werkt natuurlijk ook alleen maar zolang de meeste mensen niet al thuis inchecken. Ik kreeg trouwens wel een nieuwe boarding-pas aangezien de machines bij de gate de eigen printen niet kunnen verwerken. Er wordt ook al geëxperimenteerd met machines waarmee je zelf je bagage kunt inchecken, maar die heb ik deze keer niet meer gezien. Dat schiet ook vast niet op, als mensen die maar heel af en toe vliegen eerst moeten uitvinden hoe dat nu weer werkt. Maar uiteindelijk kunnen alle conducteurs van de trein en heeft Schiphol geen baliepersoneel meer nodig.
Dank zij de zelf-check-in had ik wel een goede plaats met veel beenruimte kunnen uitzoeken. Mijn ticket had een aktieprijs (800 euro) en daardoor had ik geen plek kunnen reserveren bij het boeken.
Na het kijken van twee films heb ik zodoende redelijk goed kunnen slapen. We vertrokken met een half uur vertraging maar we hadden de wind mee en waren zelfs twintig minuten eerder in Hong Kong. Daar had ik dan de tijd voor een sigaretje, een kop koffie en even internetten op mijn laptop. Op het vliegveld van Hong Kong is verbinding via wi-fi gratis. Op Schiphol moet je drie euro voor een kwartier betalen. En Schiphol is zo wie zo al een van de duurste vliegvelden ter wereld,

Ook in Vietnam zit ik nu gratis te internetten in een koffieshop. In tegenstelling tot Nederland verkopen ze daar koffie. Spaar ik toch mooi vijfentwintig cent per uur uit die ik anders zou moeten betalen in het internetcafé en verdien ik de investering in de laptop snel terug. Een groter voordeel is dat ik nu niet tussen een batterij kinderen zit die allemaal computerspelletjes spelen.
In de koffieshop verkopen ze naast prima koffie ook ijs, vruchtenshakes en heerlijke salades. Naast gratis internet is op de bovenste etage een gratis bioscoop voor de klanten. Ik heb de nieuwste Star Trek gekeken. Af en toe kwam er wat Russich door het beeld, dus daar zal de illegale kopie wel vandaan komen. De overheid bestrijd zogenaamd het illegaal kopiëren. Afgelopen week is er nog een boekdrukkerij gesloten. Maar dat is hooguit symbool-politiek. Hier in HCM lopen ze openlijk op straat te leuren met de Lonely Planet reisgids. In Nederland kost de versie van Vietnam 25 euro en hier 4. Bij alles moet je er hier op bedacht zijn dat de kans groot is dat het namaak is. Zelfs wasmachines. Maar goed ik ben niet in HCM om een wasmachine te kopen.

In de vierkante centimeter die ik van HCM ken, HCM heeft geloof ik wel 10 miljoen inwoners, begin ik al een bekende verschijning te worden. De bromfietsreparateur op de stoep voor de koffieshop komt enthousiast overeind om mij een hand te geven. Op straat liep ik ook al een bekende uit Hue tegen het lijf. En in de avond werd ik enthousiast begroet door een dame van lichte zeden. Ik heb haar getrakteerd op een paar red-bulls en ik heb haar 100.000 dong (4 euro) gegeven voor het gezelschap. Meenemen naar het hotel is mij toch wel een te gevaarlijke kant van het leven. Maar op het terras heb ik wel een massage (de rug!) van haar gehad. Een ambulante masseur zat jaloers toe te kijken. Er zijn er hier veel die daarmee de kost verdienen. Voor een paar euro kun je hier een echt prima massage krijgen. Hij zou het vast beter heb gedaan dan zij, maar ja. De masseurs fietsen hier de hele dag rond en met een rammelaar trekken ze de aandacht. Door de rammelaar weet je wat hun beroep is. De massage vindt gewoon ergens op een terrasje plaats. Je kunt ook naar professionele salons, maar dat kost natuurlijk wel een paar euro meer. Als je naar Azië gaat is het echt iets wat je moet meemaken.

De volgende avond werd het een stuk prijziger. Toen kwam ik in een bar waar het personeel helpt (duur) drinken. Ik was eerst naar een ander terras gegaan, maar daar vond ik het niet zo gezellig. Ik kon echter niet weg, aangezien er een enorme bui was losgebarsten. Pas na een uur en vier bier werd het ietsje droger en ben ik mijn geluk elders gaan beproeven. Een bar slechts twee deuren van mijn hotel bleek erg leuk. Zo zie je maar weer, soms moet je het niet zo ver weg zoeken. Er van afgezien dat je een dag moet reizen om in Vietnam te komen.

Ik zit in een prima hotel waar ik al vaker ben geweest. Zoals veel gebouwen hier vrij smal, maar een heel eind de lucht in. Slechts drie kamers per verdieping. Hoeveel verdiepingen weet ik eigenlijk zo niet, maar ik zit op de vijfde en dat is niet de bovenste. Door de lift te laten staan en de trap te nemen houd ik mijn conditie ook nog wat bij, 90 treden.

Morgen gaat de reis verder naar Hue.
Foto's volgen de volgende keer. Groeten uit Vietnam, Kees