Mijn dagelijkse beslommeringen.

Oef, daar ben ik mij toch boos geworden afgelopen week. In mijn vorige stukje kondigde ik al aan het personeel ernstig toe te spreken na mijn verknoeide was. Dat liep ietwat uit de hand. De receptioniste, dochter van de baas, was erg begripvol, maar de wasserij wilde graag de schade zien. Ik geef dus een gekrompen shirt en een goed shirt, idem een goede en gekrompen onderbroek en een sok. Bij de laatste hoefde geen voorbeeld, die is nu een kindermaat. Krijg ik die middag een van de portiers, uitgerekend diegene die ik slecht versta, samen met een dame van de wasserij op mijn kamer. Zij begon met een zoenoffer, één paar nieuwe sokken. Één paar? Toen de onderbroeken. De goede was volgens haar een al oud uitgelubberd exemplaar, geen wonder dus dat die groter was. En als klap op de vuurpijl, de shirts. 'Kijk' als je ze scheef houdt, flink aan het gekrompen shirt trekt en scheel kijkt, zijn ze even lang. Mijn humeur zakte redelijk naar een dieptepunt. De portier werd steeds nerveuzer en was al zijn, toch al erg bescheiden, Engels vergeten en ratelde continue in het Vietnamees tegen mij. Ik hield mij in en gaf het nog niet op. Ik heb de twee shirts netjes op elkaar op het bed uitgespreid. Één duidelijklanger dan de ander. Toen heb ik een ander gekrompen shirt erbij gelegd. De wasserijdame verkondigde toen triomfantelijk, 'zie je wel die is net zo kort'. Ja, net zo kort, die is namelijk ook in de was geweest. Dat was de druppel. 'Wegwezen, van mijn kamer af, nu,'De dame begreep het gelijk, maar de portier bleef staan en ratelde maar door. Enige extra (zachte) aandrang was nodig om ook hem van mijn kamer te krijgen.

Ik was echt kwaad op het hotel. Ik geef mijn was aan het hotel.en betaal aan het hotel. Dat zij het naar een wasserij sturen, is hun verantwoordelijkheid. Met enige regelmaat verzoek ik de receptioniste mijn was niet te heet te drogen. Is niet voor het eerst dat ik een gekrompen shirt terugkrijg. Ja, ja, nu ook vol begrip en spijt dat mijn was is gekrompen, maar de wasserij ..... Niks wasserij, jullie schuld. En dan moet ik mij ook nog tegenover de wasserij verdedigen, dat ik niet zo moet zeuren. Dat is wel het toppunt. De receptioniste had geluk, dat zij er pas de volgende ochtend weerwas. Toen was ik alweer redelijk bekoeld.

Ik kreeg een schadevergoeding van het hotel, twintig euro. Ik had verteld, dat de schade zo'n veertig euro is. Maar ja daar kan je natuurlijk op afdingen. Het geld kan mij geen lor schelen. Ik wil horen, sorry we zullen in het vervolg beter oppassen, dit zal nooit meer gebeuren. Het blijft echter steken bij, 'maar de wasserij'. Ze mogen blij zijn, dat ik mij verder goed thuisvoel in het hotel. Als dit mijn eerste verblijf was daar, was ik gelijk vertrokken. Ik breng miin was nu maar elders, vijfhonderd meter verderop. Dat adres heb ik van vrienden gekregen, met de verzekering, dat de dame daar de was zelf doet en niet naar een grote wasserij stuurt.

Mijn TV vertoont kuren. Deze gaat af en toe uit zich zelf aan. Ook als ik lig te slapen. Uit, een uur later weer aan. Dat wordt vervelend. Geklaagd bij de receptioniste die braaf zegt dat ze het begrijpt. Maar ook haar Engels houdt niet over. Blijkt wel weer. Komt later die dag de portier, weer dezelfde, met batterijen naar mijn kamer om die van de afstandsbediening te vervangen. Met enige moeite en geduld kon ik hem aan het verstand peuteren dat er een ander probleem is. Komt hij een tijdje later samen met zijn collega vol trots een andere TV brengen. Kijk, die is zelfs een stuk groter. Ja, het apparaat wel, maar het scherm is niets groter. Het meest antieke exemplaar dat ze konden vinden op een andere kamer, of misschien wel bij de afdankers, daar hoorde die echt wel thuis. Maar goed, hang maar op. Ik had een mooie, weliswaar met kuren, HD-TV. Toen deze vervanger werd gemaakt, had waarschijnlijk nog niemand van HD gehoord. Hang de oude maar terug, ik trek 's nachts de stekker er wel uit. Dat was ze toch wel de eer te na. Morgen krijg ik een andere. Dat was eergisteren. Gisteren was het weer morgen. Dus vandaag, zal mij benieuwen. Zoniet, dan ga ik weer iemand ernstig toespreken. En dan nu de baas. Geen goede TV is voor mij een serieuze reden om een ander hotel te zoeken.

Klinkt allemaal wellicht erg vervelend. Ach, valt wel mee, ietwat irritant, maar ik vermaak mij prima. En als ik op mijn balkon zit, valt er helemaal niets te klagen. Het weer werkt nu ook mee, na een week wat mindere dagen was het gisteren prima weer. Volgens mijn weerapp moet ik smeren, extreem hoge uv.

Ps mijn broodjesmevrouw is nog niet terug, wordt nu toch wel nijpend.

Één van de besluiten van president Trump en onderkoning Musk is het totaal platleggen van USAID. USAID een alom gerespecteerde en veruit de grootste organisatie ter wereld voor nood-en ontwkkelingshulp. Ik had mij voorgenomen om niet over dit tweetal te schrijven, per slot dienen mijn verhaaltjes over Vietnam te gaan, maar dit raakt direct Vietnam. USAID, radicale gekken volgens Trump, steunde het ruimen van onontplofte bommen die de Amerikanen hier vijftig jaar geleden hebben neer gegooid. Er ligt nog genoeg. Duizend mensen waren er nog dagelijks mee bezig, dit ligt nu helemaal stil. Ook de hulp aan de slachtoffers van Agent Orange, ook al de schuld van de Amerikanen, is gestopt. Ik zou dit helemaal geen ontwikkelingshulp willen noemen, de VS zou het als een morele plicht moeten zien, om de schade die zij hebben aangericht te betalen. Het rijkste land ter wereld, met de bezielende begeleiding van de rijkste man ter wereld, gaat dus nog rijker worden ten koste van de armsten in de wereld.

Vietnam maakt zich ook best wel zorgen over mogelijke tarieven. Vietnam is na China, de EU, en Mexico het land met het grootste handelsoverschot met Amerka.