Het is warm en Hue breidt uit.

Een tijdje geleden heb ik mij jullie beklaagd over ijskoude airco's en ventilatoren die overal in mijn nek tochtten. Ik vond het eigenlijk best wel wat fris, ik had soms zelfs al 's avonds de lange broek aan en vroeg mij af, of ik door covid vergeten was, hoe het weer hier werkelijk is. Gelukkig mijn geheugen had gelijk, het was slechts een tijdelijke dip en het is nu al weer weken een stuk warmer. Nu zit ik zelfs weer met plezier onder de fan en ook de airco op mijn hotelkamer gaat af en toe aan. Het is nu nog wel de regentijd en de luchtvochtigheid kan dan behoorlijk zijn. De afgelopen week zelfs heel behoorlijk. Dagelijks was het zo'n 30° met een gevoelstemperatuur van 36°. Ik hoor een aantal van jullie al kreunen, maar ik vind het heerlijk. Als ik moest werken in deze hitte dacht ik er vast ook anders over, maar ik zit hier enkel wat lui te zijn met een ijskoffie voor mij.

Een paar weken geleden heb ik daarvoor een hele mooie koffietent gevonden. Met de mooiste tuin die ik ooit heb gezien. Een grote vijver met de nodige koikarpers en op het dak staat een duiventil. De duiven vliegen dwars door de koffietent. De koffie is er wel duur, 30.000 đong (€1,20), maar het tuinonderhoud zal ook wel een lieve stuiver kosten.

Niet alle dagen ben ik alleen maar lui. Meestal ga ik wel een eindje fietsen, of anders een tijdje zwemmen. Afgelopen woensdag fietste ik naar een dorpje zo'n 6 km hier vandaan. Daar was ik al een behoorlijke tijd niet meer geweest en tegenwoordig ligt het dorp, gehucht is een betere naam, een stuk dichter bij de stad. Waar ik eerst al snel tussen de rijstvelden fietste, daarvoor moest ik nu een flink stuk verder. Hue is behoorlijk aan het uitbreiden. Op de terugweg, na een ijskofie in het dorp, heb ik nieuwsgierig wel een paar uur gedwaald door de nieuwbouwwijken. Er wordt ook een extra luxe wijk gebouwd. Kasten van huizen. Eerst dacht ik nog dat het meergezinswoningen waren, maar van dichterbij blijken het toch eengezinswoningen te zijn. Het is nog niet allemaal afgebouwd, maar als al deze woningen worden verkocht, woont daar straks een giga-kapitaal bij elkaar. Later heeft iemand mij verteld, dat deze woningen omgerekend zo'n €280.000 kosten. Dat is dan wel minder dan een gemiddeld huis in Nederland kost, maar hier is dat een godskapitaal.

Deze nieuwbouwwijken zijn heel anders van opzet, dan wat hier gebruikelijk was. Normaal is in een straat geen huis gelijk aan dat van de buurman. Ook is meestal een huis hier nauwelijks iets waard. De grond waar het op staat wel. Vaak zie ik dat een huis dat is verkocht, wordt afgebroken en er een nieuw huis wordt gebouwd. Mijn vrienden hebben een paar jaar geleden een nieuw huis gebouwd. Zij hebben mij verteld, dat ze de bouwkosten bij verkoop niet of nauwelijks kunnen terugkrijgen. Zoals gezegd, enkel de grond is geld waard, maar dat zijn dan wel weer stevige bedragen. Op A-lokaties doen de m2-prijzen niet onder voor die in Amsterdam.

Deze ochtend ben ik naar een biljartcentrum geweest. Ik ken iemand die er werkt, even gedag zeggen en natuurlijk weer een ijskoffie drinken. Een luxe zaak met ruim meer dan tien tafels. In toeristenzaken staat vaak een pooltafel, maar de meeste tafels hier zijn echte biljarts. Het was er druk. Als je wilt spelen dien je van te voren te reserveren. Biljarten is hier best populair. Ik heb een aantal heel goede spelers gezien.

Ik ben alleen op reis, maar tegenwoordig is er helemaal geen verschil meer met een groepsreis. In het restaurant waar ik zit komt een groep van acht personen binnen. Gezelling met elkaar aan een tafel. Waarna ze allemaal hun telefoon tevoorschijn halen. Alleen of met zijn achten, maakt niks uit, allemaal individueel op de mobiel.