Over appels en peren en andere onzin.

Regelmatig haal ik fruit bij de supermarkt. Vaak koop ik appels, maar dat is wel luxe. Een kilo appels kost tussen de drie en vijf euro. Het is allemaal import, er moeten wel Vietnamese appels zijn, maar die zie ik nooit. Ik zal wel in het verkeerde seizoen hier zijn. Glimmen doen ze ook, of een erg fanatieke schoenpoetser erop tekeer is gegaan. Helemaal vertrouwen doe ik dat niet en ik schil dan ook de appels. Dat is iets wat ik in Nederland nooit doe. Mijn wantrouwen werd pas nog bevestigd, toen ik vorige week in de winkel een luxe kokertje zag met daarin vijf hele kleine appeltjes. Op de verpakking stond dat deze appels niet waren gewaxt. Die waren helemaal schrikbarend duur. Gelukkig weet ik bij een andere supermarkt goede appels te koop voor ongeveer een euro vijftig voor een kilo. En die zijn ook zonder wax. Het vreemde is, dat deze supermarkt voor de meeste dingen juist duurder is dan de andere winkels. Dus ik ga voor de melk naar super a, de pinda's (die zijn hier ook prijzig) naar super b en de appels naar super c.
In Nederland ben ik helemaal niet zo gek op peren, maar zo af en toe koop ik hier een Koreaanse peer, die vind ik wel lekker. Ook niet goedkoop, maar van een dusdanig formaat dat het kan dienen als lunch.

Gisteravond dronk ik een paar biertjes met vrienden. Een van hun kwam aanzakken met een doos blikjes Kaiserin, een in Vietnam gebrouwen donker bier. Op de blikjes staat "enjoy the beer the German way". Het bier ziet er uit als dropwater, maar dat smaakt beter. Ik heb het bij een klein slokje gelaten. Naar mijn smaak de naam bier absoluut niet waardig. En wat betreft de "German way", Duits bier dient te zijn gebrouwen volgens het reinheitsgebot en dit bier was gebrouwen van rijst en rijst staat zeer zeker niet in het gebot. Het is maar goed dat ik geen Duitser ben, anders zou ik zwaar beledigd zijn geweest. Ik heb toch wel even de moeite genomen uit te leggen dat je dit absoluut geen Duits bier mag noemen, eigenlijk niet eens bier. Daarna heb ik een vertrouwd lokaal bier genomen. Huda, prima te drinken.

Er staat vis op tafel, geserveerd in een heerlijke dikke saus. Ik gebruik de saus om door mijn rijst te smeren, lekker. Ik ben de enigste die dat doet. Vietnamezen hebben vaak enkel rijst in de kom en pakken dan telkens met de stokjes een stukje vis van de schaal. Die wordt dan wel eerst in een kommetje met visolie en pepers gedoopt. Er staat ook een grote schaal met een soort groentesoep op tafel. (Het is eerder groente gekookt in water met een verdwaald garnaaltje.) Wat ze dan wel weer doen is van de rijst soep maken. Ik op mijn beurt pik de groente uit de schaal en prak die door mijn rijst en de saus. Ik ben per slot Nederlander. Na het eten is er nog een boel saus over, zonde.

Visolie staat hier altijd wel op tafel. Vaak ook zijn gerechten bereid met visolie. Ik ben er niet al te gek op, ik proef dat namelijk een paar uur later nog. Maar visolie moet wel heel gezond zijn. Deze week nog zag ik dat een serveerster van mijn hotel een grote pot met visoliecapsules had gekocht. Een vriendin had dat meegebracht uit Australie. Volgens de beschrijving op de pot, was het zo ongeveer voor alles goed, hart, ogen, etc, etc. Ik voel mij dan wel weer geroepen tot wat zendingwerk. Met hun normale dieet hier, krijgen ze eerder te veel dan te weinig visolie binnen. Het is nergens voor nodig om daarnaast ook nog dure capsules te slikken. Er zit een soort geloof in, dat als het uit Australie (of ook Europa of Amerika) komt, dan is het vast erg goed.

Tegenover mijn hotel zit een gemakssupermarkt. Het is puur voor de toeristen, minstens twintig procent duurder dan normale supermarkt. Ik koop er af en toe wat vanwege dat gemak. Als ik een koffie heb besteld in mijn hotel, dan loop ik even naar de overkant voor wat lekkers erbij. Zoals een echt lekkere chocolade cake. Het heet Euro Cake (kost tachtig cent), maar het komt uit Dubai.
De laatste tijd komen hier ook de nodige Koreaanse toeristen. Ik heb geleerd om even te wachten met oversteken als ik zie dat er groepje van deze Koreanen in het supermarktje zijn. Wat een lastige portretten. Deze week nog, ik was er niet helemaal op bedacht, vier dames op leeftijd zijn samen shoppen en staan dan ook tegelijk bij kassa. Allemaal hebben ze een mandje vol met dure dingen. Als de cassiere een mandje heeft aangeslagen ontstaat er een hoop gekwetter, het is blijkbaar allemaal wel erg duur (n.b. alles is geprijsd in de winkel). Eerst wordt er gekeken of er goed is aangeslagen, daarna moeten er toch maar twee van die heel dure zakken noten (van de vier) weer terug. Kan de casssiere opnieuw beginnen. Volgende dame idem dito, enkel zijn het nu geen noten maar is het koffie. Wederom twee van de vier pakken moeten terug. De cassiere wil mij met mijn ene dingetje even tussendoor helpen, maar daar komt niets van in. De dames zijn zwaar beledigd. En het is geen incident, het is telkens raak. Het geld begrijpen ze ook nooit en dat kan toch niet echt aan de grote getallen liggen, een Koreaanse Won is ook vrij waardeloos. ( 1 Won is 20 Đong, ter vergelijk 1 Euro is 25.000 Đong.) Als deze mensen representatief zijn, raad ik iedereen af naar Korea te gaan.

P.s. nog een paar corona-updates.
Ik woon hier in een luxe buurt. Het wijkcomité, volgens mij het laagste formele bestuursorgaan, heeft aan de lantarenpalen flacons met desinfectiemiddel gehangen.
Mijn hotel dient elke gast aan te melden, dat kan digitaal. Nu is er een extra formulier dat moet worden ingevuld. Waar kom je vandaan, waar ben je de laatste veertien dagen geweest, heb je ziekteverschijnselen. Ik ben via China naar Vietnam gereisd, het is dus maar goed dat ik hier al een maand ben.
De scholen zijn ook de volgende week nog gesloten.