De strijd om de stoep.

Deze week zag ik de politie in aktie. De kledingwinkel, naast het restaurant waar ik onledig zat te wezen, had het druk en de stoep stond dan ook al vol met scooters van de klanten. Een paar klanten hadden daarom hun scooters langs de stoep op de straat geparkeerd. En daar parkeren is niet toegestaan. Er kwamen 4 agenten de hoek om en één begon driftig op zijn fluitje te blazen. Voor mij was nog niet zo duidelijk wat er aan de hand was, maar het bracht al snel de eigenaressen van de scooters naar buiten. De dames bleven vriendelijk lachen, maar dat hielp weinig. De scooters moesten mee naar het bureau. Op een van de scooters een agent en de beide dames op de andere er achteraan. Meestal komen ze voorbij met een klein vrachtwagentje met open laadbak en gaan de scooters daar op.
Als je hier een bekeuring krijgt kost het dus niet enkel geld, het is nog een hoop heisa ook. Je moet naar het bureau en ik twijfel zelfs of je dan je scooter wel direct terug krijgt. Ik al eens een stukje in de krant gelezen van vrachtwagenchauffeurs die een bekeuring kregen. Hun rijbewijs wordt dan in beslag genomen en dat kun je dan later bij het betalen van de boete weer terugkrijgen. Maar dan wel in de plaats waar je de bekeuring hebt gekregen. Erg fijn als dat 500 km van huis is. Dit leidt er dan weer toe, dat je bij een "welwillende agent " de bekeuring ook wel "direkt kunt afrekenen".
Ik zie ook genoeg fout geparkeerde auto's, maar dan zie ik de politie nooit in aktie komen. Is ook moeilijk voor ze, je kunt dan wel als agent op je fluitje blazen, maar als de eigenaar zich niet meldt, kun je ook het rijbewijs niet in beslag nemen en de auto valt slecht mee te nemen achterop je vrachtwagentje. (Op kenteken bekeuren kan hier niet.) Tijd voor de wielklem zou ik zeggen. Maar wellicht is er toch ook wel een verschil tussen een autobezitter en iemand die het met een scooter moet doen. Niet iedereen is even gelijk in dit communistische land.

Formeel is het in Vietnam niet toegestaan je handel op de stoep uit te stallen. In de praktijk zet elke winkel zijn handel op de stoep en zet een restaurant tafels en stoelen buiten. Ook de veelvuldig aanwezige mobiele handel is meestal weinig mobiel en zit de hele dag op de zelfde stek. In een grote stad als HCM zie je zelfs scooterstallingen die zonder vergunning uitgebreid hebben op de stoep. Allemaal niet toegestaan. Heel af en toe wordt daar op gehandhaafd. Dan neemt de politie een paar stoelen van een restaurant in beslag en onderwijl gooit snel de rest van de straat de handel naar binnen. Zodra de politie de hoek om is staat het weer buiten. Om je stoelen dan weer terug te krijgen, moet je net als bij de in beslag genomen scooter de volgende dag naar het bureau om de boete te betalen.
Enkel is het wel de plek waar je je scooter parkeert, dat moet dan juist weer. Op brede stoepen is dan een streep, om een scheiding te maken, zodat de stoep ook door voetgangers kan worden gebruikt.
Het komt erop neer dat ik al helemaal gewend ben om op straat te lopen. Hooguit net gearriveerde toeristen proberen uit alle macht op de stoep te lopen.

Dit heb ik allemaal wel in eerdere verhalen verteld. Waarom ik dit nu weer doe is, dat in Ho Chi Minh Stad (de grootste stad van het land) sinds het begin van dit jaar een campagne aan de gang is, om de stoepen in het centrum schoon te vegen. Aan het hoofd van deze campagne staat een ambtenaar die zijn werk serieus neemt. En, helaas, is dat laatste in Vietnam wel een bijzonderheid. Feitelijk doet hij niets anders dan de bestaande wetten handhaven, maar daar mankeert het hier nogal eens aan.
Vanaf dag 1 ging hij er fanatiek tegenaan. Hij gaat ook zelf mee op inspectietochten door de stad. Hij laat dan niet enkel een paar stoeltjes in beslag nemen, ook (zelfs) de grote jongens waren niet veilig. Starbucks had vaste bloembakken op de stoep geplaatst. Deze liet hij zonder pardon slopen. Een groot hotel had op de stoep de trap naar de verhoogde ingang gebouwd, ook gesloopt. Geparkeerde wagens liet hij weg slepen. Ook die met een blauw kenteken. Dat zijn auto's van de overheid en blijkbaar zijn er nogal wat ambtenaren die een dienstauto moeten hebben. Ik zie tenminste niet enkel gebruiksauto's maar ook een boel luxe auto's met een blauwe plaat.
Het duurde niet lang of de man stond op een zijspoor. En al snel was de chaos op de stoep weer terug. Echter na een pauze van een paar maanden was hij weer helemaal terug. En ging er opnieuw spijkerhard in. Zo hard, dat hij zelfs al met de dood is bedreigd.
Ook stelde hij zelfs voor een paar ambtenaren, die in zijn ogen hun werk niet deden, over te plaatsen. Onder meer had hij een paar illegale scooterstallingen laten sluiten en die konden onder de ogen van die ambtenaren gewoon doordraaien. Ik kan natuurlijks slechts raden of er een verband is, maar kort daarop is hij wel erg effectief buitenspel gezet. Natuurlijk vindt de gemeente HCM het nog steeds erg belangrijk dat het beleid wordt uitgevoerd, maar de ijverige (hier in de goede zin van het woord) ambtenaar moet nu voor elke inspectie vooraf een gedetailleerd plan indienen. En dan heeft hij ook nog slechts een ondersteunende rol, de verantwoordelijkheid gaat weer terug naar de ambtenaren op buurtniveau (diegenen die hij wilde laten overplaatsen).

Ik vind Vietnam een prachtig land, dat zich geweldig ontwikkeld, maar soms denk ik, dat ze nog een lange weg te gaan hebben.

Mijn wijsheden over HCM vind ik op tuoitrenews.vn (Engelstalig).