De fiets glimt weer, met dank aan de lage lonen.

Ik heb mijn fiets laten schoonmaken. Dat is het voordeel van lage lonen. In Nederland zijn de uurlonen zo hoog, al voelt dat wellicht anders als je boodschappen doet, dat je zoiets wel uit je hoofd laat. Maar, laat ze het in Den Haag niet horen, het is wel goed voor de werkgelegenheid. Winkels en restaurants hebben hier vaak een overdaad aan personeel. Iemand die je scooter parkeert, iemand die de deur voor je openhoudt. Het restaurant van mijn hotel heeft zeker 4 keer zoveel personeel als een restaurant in Nederland. Trouwens, niet dat ik daardoor mijn biertje sneller krijg, enigszins omslachtig werken doen ze dan ook wel weer.
De disco waar ik met enige regelmaat kom, daar is altijd wel een serveerster in de buurt. Ik hoef maar te kikken en ze gaat een biertje voor mij halen. Dan moet zij eerst aan de bar een bonnetje schrijven, waarna de barman een biertje uit de koeling haalt. De serveerster brengt mij dat dan, neemt het geld in ontvangst en moet daar weer mee naar de kassière. Zo op het moment dat ik denk, ze zijn mij vergeten, staat de serveerster weer naast me met het wisselgeld. Ik loop meestal maar zelf naar de bar, gaat een stuk sneller.
Door de lage lonen heb je ook veel flutbaantjes. Mijn hotel in Nha Trang zit wat verstopt in een zijsteegje. Mijn hotel is niet de enigste daar, totaal zitten er wel iets van 10 hotelletjes. Het duurde een tijdje voordat ik doorhad, wat die jongedame, die daar maar staat te staan in dat steegje, eigenlijk doet. Ze is van een taxibedrijf. Die hebben haar daar neergezet, uitgerust met een portofoon waarmee ze een taxi kan oproepen. Het lijkt mij een stomvervelend baantje, het grootste deel van de tijd heeft ze absoluut niets te doen. En dat leidt er dan weer toe, dat ze nou niet bepaald fanatiek haar baantje beoefend. Ik geloof niet dat ze mij wel eens heeft aangeboden een taxi te roepen.

Maar al die baantjes maakt wel, dat de meeste Vietnamezen naar de omstandigheden hier redelijk kunnen rondkomen. De welvaart ligt nog steeds op een heel wat lager niveau dan in Nederland, maar het is nu ook weer niet armoe troef. Wat ze echt nodig hebben, hebben ze meestal wel, enkel ze kunnen zich niet veel luxe veroorloven. En als ze dat al wel kunnen, dan zijn ze er vaak nog veel te zuinig voor.

Afgelopen week ben ik bij mensen thuis op visite geweest. Van hun heb ik niet de indruk dat ze rijk zijn, maar ze zijn toch minimaal Ho modaal. Het huis ziet er van buiten heel niet onaardig uit. Alhoewel het zou zeker wel een verfbeurt kunnen gebruiken. Daarnaast een grote tuin met een bananenboomgaard. Van een aantal gezinsleden weet ik dat ze een reguliere baan hebben. Aan huis hebben ze ook nog een handel in geimporteerde (Indonesische) rijst. Dus al met al zullen ze het niet echt slecht hebben. Toch, aan de inrichting van het huis was werkelijk geen stuiver uitgegeven. De muren niet gepleisterd, enkel een paar trouwfoto's en diploma's op het kale beton, dat was de hele decoratie. In de woonkamer niet meer dan een tafel en een aantal stoelen. Wel hebben ze TV, een model met antiekwaarde (zelfs voor Vietnamese begrippen). Klein is het huis niet, er is zelfs een aparte kamer met het familiealtaar. Dat staat bij de meeste mensen gewoon in de woonkamer. Ik kan natuurlijk niet echt bij ze in de portemonee kijken, maar ik denk toch dat het voor een groot deel zuinigheid is.
Anderzijds, er kwam een uitgebreide maaltijd op tafel. Ik ben vaak genoeg bij mensen geweest, waar de maaltijd bestond uit niet meer dan rijst, waterspinazie en een riviervisje. Hier echter (natuurlijk) rijst, maar ook een soort aardappel, lekkere groenten en twee soorten vlees. Ook was er meer dan genoeg. Wellicht had dat wat te maken met mijn komst, maar dat wisten ze pas kort voor de maaltijd. En ik heb niemand de deur uit zien glippen, om nog snel even boodschappen te doen.

Het is met name door de lage lonen, dat het leven voor mij hier zo goedkoop is. Zo kan ik voor heel weinig te eten bij een stalletje kopen. 60 cent voor een broodje met 2 gebakken eieren en een boel groenvoer, 80 cent voor een kom soep met een groot stuk vlees erin, in een toeristenrestaurant (dus duur) 2 euro voor een bord nasi goreng. En dat is niet omdat de ingedienten zoveel goedkoper zijn. Dat valt soms vies tegen, in de supermarkt doen de prijzen vaak nauwelijks onder voor die in Nederland. Het zit het hem er echt in, dat ze maar heel weinig voor de arbeid rekenen.

Lage lonen zijn ook heel goed voor het milieu. Hier is iets laten repareren is nog steeds aanzienlijk goedkoper dan nieuw kopen. De markt voor tweedehands iphones floreert hier. Komen vermoedelijk bij ons vandaan.

Zodoende, de fiets glimt weer, ik blij. De schoonmaker heb ik omgerekend 2 euro betaald, hij ook blij. Ergo lage lonen en iedereen is gelukkig. Nog een paar jaar VVD en niet te vergeten D66 en we zijn in Nederland ook allemaal gelukkig.