Naar een bruiloft

Deze week was ik uitgenodigd naar een bruiloft te komen. De zus van vrienden ging trouwen. Echt goed ken ik haar niet en haar aanstaande al helemaal niet. Dan was de bruiloft ook nog 45 kilometer verderop en dus had ik maar een poging gewaagd om beleefd te weigeren. Dat is toch te ver om te fietsen en er naar toe met een lokale bus is naar mijn idee een nog slechter idee. Dat werd echter niet geaccepteerd. Op de avond voor de bruiloft werd ik nog gebeld om zeker te zijn dat ik wel zou komen. Ik kende natuurlijk ook wel een aantal mensen, die er ook heen gingen, met wie ik best mee zou kunnen rijden. En bruiloften zijn hier leuke feesten, dus toch maar toegestemd.
De volgende ochtend om negen uur werd ik opgehaald, de bruiloft begon om half elf. Was het de afgelopen weken nog relatief koel weer, dit was een van de eerste echt hete dagen. En dan is het niet echt slim als je dan gekleed in een overhemd met korte mouwen ruim een uur achter op een brommer gaat zitten. Ik had 's avonds dan ook een paar mooie rode armen. Ongeacht de hitte moet je je gewoon goed inpakken. Gelukkig had ik vanwege de bruiloft wel een lange broek aan.
Zoals gezegd om half elf begon het feest, nb het eerste feest. In een feesttent naast het huis van de ouders van de bruid allemaal aan ronde tafels. Een krat bier en wat limonade onder de tafel en achter elkaar kwamen diverse gerechten op de tafel. Een schaal met zure zult en groenten om te beginnen. Daarna soep, kip, bbq varken, inktvis, biefstuk om zelf te gourmetten en als dessert een bakje yoghurt. En volgens mij ben ik ook nog een paar gangen vergeten.
Onderwijl op een podium wat kitcherige handelingen, vermoedelijk uit films afgekeken, maar onderhand hier gebruikelijk. Aansnijden van een taart, een champagne fontein en roze ballonnen laten knallen door er een vuurwerkfontein onder te zetten. De champagne wordt niet gedronken en de taart niet gegeten, tenminste in ieder geval niet door de feestgangers.
Normaal gesproken luidt de komst van de yoghurt het einde van het feest in. Net zoals je bij ons weet, als de koffie komt dien je op te hoepelen. Deze keer echter niet. Dit was nog een traditionele bruiloft. We dienden in optocht naar het huis van de bruidegom te gaan. (In de steden waar men geen ruimte heeft voor een groot feest aan huis en wordt uitgeweken naar een zaal, blijft het vaak wel beperkt tot één feest.) Aangezien de bruidegom toch wel een eind verderop woonde, in een auto een gehuurde bus en daar een sliert brommers achteraan. Ik weer heerlijk achterop, midden op de dag in de brandende zon. Zelfs de Vietnamezen klaagden over de hitte.
Twintig meter voor het huis van de bruidegom werd gestopt en het laatste stukje werd nog zoals het hoort lopend afgelegd.
Ook hier naast het huis een feesttent, ronde tafels, bier eronder en eten erop. Een duplicaat van het eerste feest, inclusief roze ballonnen, champagne en taart.
Ondanks de hitte heb ik mij prima vermaakt en had geen spijt dat ik mij heb laten overhalen. De komende maand ben ik voor nog twee bruiloften uitgenodigd