Alweer een nieuwe broek

De laatste dagen in Nha Trang werd het zwemweer er niet beter op. Toen ik op de laatste dag daar nog even over het strand liep, stonden de waarschuwingsborden er ook al weer. Er was nu zelfs niet eens een waaghals in het water. De branding was meer dan manshoog. In de winter hier heen gaan voor een heerlijke strandvakantie, is duidelijk niet de beste keuze. Onderhand schat ik de kans op onbezorgd zwemplezier hier in deze tijd van het jaar op minder dan 50 procent. Ik zag nog een Russische familie, helemaal uitgerust met zelfs luchtbedjes, wat beteuterd kijken van het strand komen.

Dan maar winkelen. Ik moest toch nog een broek hebben. De tijdens mijn vorige reis aangeschafte broek, waarvan ik al meldde dat de kwaliteit niet alles was, ligt nu inmiddels op de vuilnisbelt. Hier was goedkoop een duidelijk voorbeeld van duurkoop. Ik heb het twee weken gedragen en een keer gewassen. Gelukkig was ik zo slim om het apart te wassen. Van het waswater kon je een kamer verven.
Deze keer toch maar wat minder op de centen letten. Ik ben voor een merk gegaan en heb een shorts van Nort Face, tenminste dat staat er op, aangeschaft. De kans dat North Face er iets mee te maken heeft, acht ik niet eens gering, maar is nihil. De overheid bestrijdt namaak enkel in de krant. Wordt er melding gemaakt van een in beslag genomen vrachtauto met smokkelwaar in de buurt van de Chinese grens. (De namaak goederen komen voor het grootste deel daar vandaan.) De chauffeur had vast vergeten de juiste ambtenaar te betalen. Onderwijl heeft elke kledingzaak de namaak gewoon in de etalage hangen. En er is ook geen Vietnamees die denkt dat het echt is.
Met 12 euro was deze wel twee keer zo duur als de weggegooide broek, een merk kost nu een keer geld. Het is natuurlijk nog wat afwachten, maar deze ziet er in ieder geval al een stuk beter afgewerkt uit.

De laatste paar weken had ik mijn baard laten staan. Een baard is nu weer mode, dus een mooi excuus om mij niet te scheren. Zelf vond ik het niet slecht staan en van commentaar trok ik mij weinig aan. Die waren toch niet eensluidend. Maar, als de juiste dame zegt dat ze het niet mooi vindt, is het natuurlijk snel bekeken. Voor het eerst in mijn leven heb ik mij laten scheren. Met de tarieven die Nederlandse kappers rekenen kom ik niet op zulke extravagante ideeen. Tegelijkertijd het haar geknipt. Het scheren kostte niets extra. Hoort klaarblijkelijk bij de knipbeurt. Aangezien de meeste Vietnamese mannen geen noemenswaardige baardgroei hebben, kan dat wel uit denk ik.
Af en toe zie ik wel eens een man met een paar lange haren op een pukkel. Ik vind dat maar een lelijk gezicht, maar om een of andere reden laten ze die groeien.

Woensdag ben ik in Hue aangekomen. De eerste dagen is het dan weer alle bekenden begroeten. Over het algemeen gaat dat heel hartelijk. De mannen een hand en van nogal wat dames krijg ik een omhelzing. Gelukkig hebben de dames hier niet de rare hedendaagse Nederlandse gewoonte om drie van die ongemeende luchtzoenen te geven.

Vanochtend was ik uitgenodigd voor het oudejaarsfeest (over twee weken is het hier nieuwjaar) van de cyclorijders. Dat ze mij uitnodigen is onderhand al traditie.
Eerst wordt er geofferd en wat de geesten niet van de offertafel hebben gehaald, kan worden opgegeten. En natuurlijk een biertje erbij. Het kostte een aantal koppen koffie voor dit stukje kon worden geschreven.
De uitnodiging voor een volgend feestje heb ik ook al.