Het zit niet mee.

Als je gaat vliegen krijg je airmiles, niet die van AH maar echte, van de luchtvaartmaatschappij. Die kun je gebruiken voor korting op een volgende vlucht, of inwisselen voor een cadeautje o.i.d.. Aangezien ik telkens met een andere maatschappij vlieg, zet het geen zoden aan de dijk en doe ik er bijna nooit iets mee.

Vorige week kreeg ik bericht van Singapore Airlines, dat mijn punten eind deze maand zouden vervallen. Nou, laat ik toch maar eens kijken. Een porceleinen, 7cm groot, handbeschilderde, heel luxe dus, wuivende kat uitgezocht. Ik heb 7.000 punt, de kat kost 6.000 punt ex verzending. Dat moet toch wel passen, zou je denken. Helaas, inclusief verzendkosten, kwam ik 5.000 punt te kort, of ik dat wilde bijpassen, €35. Dat wordt dus geen kat op de schoorsteenmantel.

Deze week werd het dagelijks warmer, vrijdag ruim over de dertig. Zo'n beetje de beste week dat ik hier ben. Maar ja, het zwembad is leeg. Onderhoud doe je kennelijk niet in de winter. Dat hebben ze mij vorig jaar ook al geflikt. Ondanks dat mij bezworen was, zelfs donderdag nog, dat ik vrijdag zou kunnen zwemmen, is dat niet gelukt. Had ik trouwens ook niet verwacht. Morgen is hier een ruim begrip. Ze zijn nu wel begonnen het bad weer te vullen, maar dat duurt wel twee dagen. Kan ik maandag zwemmen, maar de voorspelling is 21° en regen voor die dag. De dagen daarna niet veel beter. Pas vrijdag wordt het weer aangenaam. Kan ik wellicht nog een keer zwemmen voor ik vertrek. Dat duurt niet zo lang meer.

Een week geleden had ik een aantal dagen nogal lawaaiige bovenburen. Het leek wel of ze steeds de meubels aan het verslepen waren. 'S nachts geen last van, Vietnamezen gaan op tijd naar bed, maar als de ouwe overdag een dutje wou doen, was het ook tijd voor een nieuwe verbouwing.

Na een paar dagen waren ze weer vertrokken, maar gisteravond wederom hetzelfde. Geïnformeerd, ja hoor dezelfde mensen. Knap hè, dat ik mensen aan het kabaal kan herkennen. Gelukkig deze ochtend zijn ze alweer vertrokken.

Het zit duidelijk niet mee deze week. Met als absoluut dieptepunt donderdag. Ik ben op mijn tablet gaan zitten. Dat was niet slim, helemaal niet slim. Het scherm is kapot en de tablet is niet meer te gebruiken. Nu zat ik al een tijdje verlekkerd naar een mooie nieuwe te kijken, maar telkens wist ik mijzelf te beheersen. Per slot de oude werkte nog steeds redelijk goed. Mag ik nu toch. Enne, stel dat ik al een nieuwe had en daarop was gaan zitten. Dan had ik nu behoefte aan traumahulp.

Ik zit dit dus op mijn telefoon te typen. Dat is niet echt handig, dus sorry, geen lang verhaal deze keer.

Als goedmaker wat extra foto's.