Mijn Vietnamees en het nieuwe winkelcentrum.

De eerste paar weken had ik het idee dat mijn Vietnamees er behoorlijk op vooruit is gegaan. Het begon de eerste dag al heel positief. De taxichauffeur verstond zomaar in een keer het adres. Een hele prestatie. Verder praat ik dagelijks met een van de receptionisten van mijn hotel in het Vietnamees. Blijft wel eenvoudig hoor. Maar hij maakt mij wel complimenten over mijn Vietnamees. Ik zwel behoorlijk. Met zijn collega lukt dat niet, maar diens Engels kan ik ook maar amper verstaan.

Gisteren echter werd ik weer met beide voeten op de grond gezet. In de ochtend zat ik ergens waar ik wel vaker kom koffie drinken, toen er twee Australische dames naast mij kwamen zitten. De eigenaar die kennelijk geen woord Engels verstaat, keek al snel wat hopeloos mijn richting uit. Per slot spreek ik Vietnamees. Een wilde koffie met ijs, het zelfde wat ik heb, leek haar wel wat en haar vriendin een Coca Cola met veel ijs, het is 29°. Nou hoe moeilijk kan dat zijn. Heel moeilijk dus. De Coca Cola krijg ik hem niet aan het verstand gepeuterd. Er werd een familielid met enige Engels kennis bijgehaald. Pas later realiseerde ik mij wat ik fout had gedaan. Coca Cola is in het Vietnamees co ka met een nadrukkelijk accent op ka en geen cola. Wist ik eigenlijk wel, maar de enige keren dat ik Coca Cola bestel is 's avonds in mijn stamtent met een borrel erin en daar hebben ze aan een half woord van mij wel genoeg. Meestal weten ze daar wel wat ik wil bestellen, voor ik het zelf weet.

De eigenaar van het hotel, die geen Engels spreekt, vroeg mij iets, maar ik had geen idee wat, dus een van de receptionisten werd er bijgehaald. Natuurlijk degene die ik nauwelijks kan verstaan. Het duurde dus wel even voordat ik het had geraden, letterlijk geraden. Of ik al naar het nieuwe winkelcentrum was geweest.

Nee dus, maar het stond al wel op het te-doen-lijstje. Een paar dagen later ben ik er naar toe geweest. Een enorme shopping-mall, een groot winkelcentrum in een gebouw van meerdere verdiepingen. Volgens zeggen, Japans geld. Wel 120 winkels, restaurants en vermaak in dat ene gebouw. (Hoeveel zaken zitten in het centrum van Deventer?). Voornamelijk luxe merkwinkels. Ps ook een H [e-38] M. Ik heb er een hard hoofd in dat dit gaat werken. De Vietnamezen hebben het weliswaar stukken beter dan een aantal jaren geleden, maar het is nog geen vergelijk met Nederland. Pas nog gelezen wat een beginnend dokter in een overheidsziekenhuis verdient, da's geen beleg op brood, laat staan een Nike-shirt. En dan zijn de meeste Vietnamezen ook nog behoorlijk zuinig. Er staan wel een aantal zaken hoger op het lijstje dan dure kleding. Dan moeten ze het daar dus hebben van de top 10 procent. Een aantal zaken zal het wel kunnen redden, maar tientallen van die dure kleding winkels? Ik was er vrijdagochtend, vast niet de meest drukke tijd, hier moet men nog werken op vrijdag, maar desondanks. Behoorlijk uitgestorven.

Er is ook een grote supermarkt. Leek mij ook al niet echt goedkoop. Een paar dingen in het mandje. Op naar de kassa. Niet veel kassa's open, maar ook hier was het niet druk. Drie kassa's open. Bij twee geen klanten. Naar de eerste daarvan. Hoe wilt u betalen? Nou, met geld. Helaas alleen met kaartbetaling. Wordt tijd dat ik een Vietnamese bankkaart krijg. Geen reële optie. Op naar de volgende kassa. Gelukkig hadden ze daar een bordje met ook Engelse tekst, want dat zou ik in het Vietnamees nooit begrepen hebben. Bij deze kassa krijg je geen tasje. Vandaar dus dat iedereen, nou ja iedereen, 2, bij de derde kassa stond. Maar geen tasje, geen enkel probleem, Kees heeft zijn eigen tas bij zich. Ik krijg een compliment en kon afrekenen, contant. Eerdaags ga ik nog even duur shoppen, leuk de hele winkel voor je zelf en mijn Vietnamees aanscherpen.

Het is gratis parkeren, dat begrijp ik wel in het Vietnamees, maar ik ben bang dat dat slechts voorlopig is. Er staan wel kassa's bij de parkeerplaatsuitgang.

Hoe dan ook, ik blijf moedig proberen mijn Vietnamees te verbeteren.