100ml is 100ml

Bij de veiligheidscontrole tijdens het overstappen op Singapore werd mijn flacon met contactlensvloeistof in beslag genomen. De flacon is 120ml, een flacon mag maximaal 100ml groot zijn, dat deze slechts halfvol was deed niet terzake. Tien volle flacons, dus totaal een liter, is toegestaan. Maar dit dus niet. Al sinds jaar en dag heb ik zo'n flacon in mijn handbagage en was dit nooit een probleem. Ook tientalen keren gecontroleerd. Maar ja, dat waren natuurlijk wel erg lakse ambtenaren. Nu trof ik iemand die de regels wel goed kende. Het was wel een lieftallige jongedame, dus ik werd niet al te kwaad.

Zodoende moest ik dus wel in Ho Chi Minh Stad op zoek naar een opticien. Heden ten dage, met hulp van het internet, geen al te grote opgave. En toen ik er een had gevonden, zaten er daar wel tien op een rijtje. Ik was wel wat dom. Bij het eerste onooglijke winkeltje gelijk gekocht. Waarschijnlijk had ik beter ook even bij de veel luxere buren kunnen shoppen. Ik heb nu een flacon met de naam van het beste merk erop, echter heb ik toch wel heel zware twijfels of dit wel echt is. De kwaliteit is toch niet wat ik van dit merk verwacht.

Deze week ook nog een doosje La Vache Qui Rit gekocht. Smaakt goed, maar de driehoekjes zijn dermate slordig verpakt, dat ik hier toch ook wel mijn twijfels heb. Blijkbaar ben ik echt te lang weg geweest en moet ik weer leren opletten.

Zoals ik vorige week al vertelde, zitten er in de belangrijkste uitgaanstraat van HCM allemaal megatenten. Zien er vreselijk luxe uit. Enorme neonreclames spatten van de gevels. Ze hebben nu ook een nieuwe attractie. Bijna allemaal, na-apen zit hier in de genen, hebben ze nu go-go-dansers. Erg schaars geklede dames en in het weekeinde ook heren die demonstreren dat ze enthousiaste bezoekers van de sportschool zijn.

Omdat ik al twee jaar niet meer op reis was geweest heb ik even overwogen om mijzelf te trakteren op business class. Dat idee was snel vergeten toen ik de prijs zag, €3.600 i.p.v. €600. Als troost heb ik voor de vlucht van HCM naar Hue wel zo'n ticket genomen. Die was slechts ruim twee keer de prijs van economy. Het is niet enkel beter zitten, maar alles is prettiger. Niet in de rij, niet wachten in een overvolle hal op ongemakkelijke stoelen en veel te dure koffie, maar in de lounche met gratis eten en drinken. En ook de moeite waard, in het vliegtuig een tafeltje op de juiste hoogte. In economy moet ik altijd helemaal voorovergebogen zitten eten om maar niet te knoeien.

Afgelopen maandag voelde ik mij wat ziekjes. Het ontbijt kwam er al na tien minuten weer uit. Niet zo verwonderlijk, gebakken ei met leverpastei. Een en al olie en het ei ook niet bepaald doorbakken. Bij een zaak die twee jaar geleden nog een prima ontbijt serveerde. Ik had het eigenlijk moeten laten staan, maar ja, eigenwijs. Logisch dus dat ik mij niet lekker voelde, toch. Toch voor de zekerheid een covid-test gedaan. En ja hoor, ik hoefde niet eens te wachten, het streepte stond direct op positief. De volgende dag voelde ik mij alweer helemaal het heertje, maar ik zit al wel bijna de hele week op de hotelkamer. Mijn vrienden zorgen goed voor mij. Op z'n Vietnamees een zak vol medicijnen. Voor de neus, voor de keel, tegen misselijkheid, tegen koorts, vitaminen, mondspoeling en desinfectiespray. Boodschappen worden voor mij gedaan en elke dag wordt een warme maaltijd gebracht. En niet te vergeten elke ochtend een grote beker koffie. En daar mag ik helemaal niets voor betalen. Nou ja, dat maak ik nog wel een keer goed.

Ik begrijp nu ook wel goed, waardoor omikron zo besmettelijk is. Je wordt nauwelijks ziek en daardoor kun je gemakkelijk besmet zijn zonder het te weten. Als ik niet voor de zekerheid toch maar heb getest, had ik al de hele week kunnen rondlopen en een boel mensen kunnen besmetten.

Op deze manier wel wat saai. De eerste dagen niet erg, want het was in Hue bijzonder rotweer. Maar nu is toch wel erg mooi weer. Trouwens ook net op tijd. Op dit weer had ik niet gerekend. Ik heb slechts een lange broek mee. Eigenlijk enkel voor de reis. De broek begon al aardig te ruiken. Maar inmiddels kan de korte broek weer aan.

Vandaag is het een nationale feestdag, de gedenkdag van de Hung Koningen. De stichters van de staat Vietnam. Wat ik erover gelezen heb, is het niet meer dan een legende. Maar het is wel een vrije dag en omdat het dit jaar op zondag valt, hebben de mensen morgen vrij. Tenminste als je een goede baan hebt.