Alweer vertrokken.

Donderdag ben ik weer vertrokken naar Vietnam. Alhoewel ik op tijd was opgestaan, moest ik door het nodige getreuzel nog hard lopen om de trein naar Schiphol te halen. Daarna een probleemloze reis via China naar Hanoi in Vietnam waar ik vrijdagochtend ben aangekomen.

Het was knap druk op het vliegveld hier. Toen ik de aankomsthal uitliep stonden daar hele drommen mensen te wachten. Vele in het buitenland wonende Vietnamezen komen nu op bezoek vanwege Tet (nieuwjaar) komende vrijdag.
Ik heb dus ook maar niet getwijfeld en gelijk een luxe auto geboekt om mij naar de stad te brengen. Dat is wel wat prijziger dan een regulier taxi, maar daardoor was ik wel binnen vijf minuten onderweg naar de stad. En ik kreeg nog korting ook. De dame van de boekingsbalie toonde mij een prijslijst met een tarief van 570.000 Đong. Toen ik niet gelijk enthousiast reageerde en al een nieuwsgierige blik wierp op de balie van de concurrent, meldde zij dat ik korting kreeg, waardoor de prijs zakte naar 500.000 (20 euro). Dat is wel een stuk duurder dan een paar jaar geleden, maar nadat ik recent in Deventer sinds vele jaren weer eens een taxi heb genomen, kan ik dit nu behoorlijk relativeren. In Deventer betaalde ik voor een ritje van minder dan 4 kilometer op een rustig moment 15 euro. Van het vliegveld naar het centrum van Hanoi is 28 kilometer en duurt door de drukte in de stad zo'n drie kwartier.

Ook in verband met Tet reis ik vanmiddag al door naar Hue. Via het hotel heb ik een taxi geregeld voor 250.000 đong. Een gloednieuwe auto. Ik was de eerste klant in deze auto. Zoals gewoonlijk was ik achterin gaan zitten. Zelfs helemaal onderuitgezakt zat ik nog met mijn hoofd tegen de hemel. De chauffeur was apetrots op zijn auto, ik had het hart niet om te klagen. Vanwege de nieuwjaarsdrukte diende hij een heel eind om te rijden en kwam hij door het afgesproken bedrag wel aardig te kort. Ik heb maar een ruime fooi gegeven.

Vanwege de drukte heb ik er ook voor gezorgd op tijd op het vliegveld te zijn. Ik verwachte grote rijen. Dat viel allemaal reuze mee. Ze waren goed voorbereid, alle balies waren geopend. Ik kon zonder wachten mijn koffer afgeven en ik ben hier volgens mij nog nooit zo snel door de veiligheidscontrole gekomen.
Dus kan ik nu, terwijl ik zit te wachten op het vliegtuig, dit verhaaltje schrijven.