Groeten

In de straten rondom mijn hotel kennen de meeste mensen mij wel. En zoals ik in een vorig stukje meldde groeten de meesten mij ook wel. Je kunt hier natuurlijk gewoon goedendag zeggen, maar als je iemand kent is het vrij gebruikelijk om als begroeting te vragen hoe het er mee gaat. Is gelijk het praatje begonnen. Zo goed als alle toeristenrestaurants hier in de omgeving hebben proffesionele groeters voor de zaak staan. "Goedendag, wilt U ons menu zien?" Na een dag of drie geven de meesten bij mij de moed wel op. Een man heeft het nog weken volgehouden. Ik denk dat hij het als een erezaak zag, om mij binnen te krijgen. Helemaal opgegeven heeft hij het nog niet, maar inmiddels spreekt hij mij wel aan met vriend. Dat is in het Vietnamees een vrij normale aanspreektitel. Toen een paar meisjes die voor een grote bar staan er achter kwamen, dat ik wel iets (met nadruk op iets) Vietnamees kan verstaan, proberen zij mij nu telkens als ik voorbij kom, nog wat  meer Vietnamees te leren. Alle straatverkopers laten het inmiddels ook wel achterwege om te proberen hun handel aan mij te slijten. Maar je weet maar nooit en dus probeert een van de prentenverkoopsters het toch nog zo een keer per week.   Regelmatig vertel ik over het lekkere eten hier, maar dat is natuurlijk niet altijd het geval. Vorig week namen vrienden mij mee naar een kiprestaurant. Het zag er wel netjes uit, maar ik denk dat het wat te goedkoop moest. Alle goede vlees was al wel van de botten af. Het bier was er wel prima. Er was een soort promotieaktie voor een nieuw luxe biertje. Huda Gold. Huda is het lokale bier en prima te drinken. Voor de promotie was er een speciale bierserveerster in een mooi Huda-uniform. Ze kwam telkens langs om bij te schenken en ijs in het glas te doen. Het was geen toeristentent, dus het bier wordt er volgens goed Vietnamees gebruik lauw geserveerd. Of de Gold variant nu echt beter smaakt, weet ik eigenlijk niet, maar ik zeker twee tot drie keer zoveel gedronken, dan ik normaal zou doen bij een maaltijd. Het eten stond mij niet aan, dat hielp, maar het enthousiasme van de Huda-dame droeg ook een aardig steentje bij. Was het bezoek aan dit restaurant toch nog de moeite waard. Ik heb achteraf  het vermoeden, dat mijn vrienden wisten van de promotie en daarom deze zaak was uitgekozen. Ik heb de rekening niet gezien, maar het bier zal ook wel een promotieprijsje hebben gehad. Maar wie weet denk ik nu wat te slecht. Per slot heb ik zelf helemaal niets meebetaald. Toen ze door kregen dat het eten mij niet aanstond, ik kon helaas mijn gezicht niet de plooi houden, heb ik voortdurend excuses gekregen. Een paar dagen later heb ik een van de vrienden meegenomen naar een wel prima kiprestaurant. Ook een echt Vietnamese zaak. Het zal er wel wat duurder zijn geweest, maar het was zonder bier nu. Dus de rekening viel wel mee.   Deze keer was het uit eten met drank erbij, maar ook veel is het andersom. Als er wordt gedronken, verschijnt er meestal wel wat te eten op tafel. Lekker hartige hapjes van darmen of zoal gisteren, hersenen. Aangezien het dan om de drank gaat is het niet erg als ik niet te veel eet. De Vietnamese borrel laat ik mij trouwens prima smaken. En soms het eten ook. De zure zult verpakt in bananenblad vind ik wel lekker. Ik moet enkel niet vergeten, het stukje rode peper er uit te halen.   Pas nog wat lekkers gehad. Gefrituurde baby-kikker. Wat ook lekker schijnt te zijn is vissenoog. Ik heb het nog niet gehad, een van mijn tafelgenoten, heeft ze al met smaak opgepeuzeld.