Culinaire uitstapjes

Ik had in het vorige verslag nog niet geschreven, dat het hier maar 20 graden is, of de temperatuur begon met een vaart op te lopen. De volgende dag was het ineens 33 graden. Wel was de luchtvochtigheid enorm. In de ochtend was de vloer van mijn hotelkamer gedweild en dit was 's avonds laat nog niet eens opgedroogd. De dagen erna werd het weer koeler. De volgende middag was het terug op 22. Het gaat wat op en neer. Het is goeddeels bewolkt, maar zo rond het middaguur komt het zonnetje voorzichtig door en dan is het ook onmiddellijk weer warm. In de ochtend ga ik warm gekleed naar buiten en rond 11 uur ben ik dan dus veel te warm gekleed. Terug naar het hotel en de korte broek weer aan. Helaas om twee uur is het zonnetje achter de wolken verdwenen en wordt het weer behoorlijk fris.
Ik ben dan ook lekker verkouden. Om dit te bestrijden ben ik naar een zwembad met hete bronnen gefietst. Lekker liggen weken in water van 40 graden en een flinke zwavellucht. Je kunt daar naar toe en je hoeft niets mee te brengen. Behalve geld voor de entree dan, maar dat is niet meer dan 2,50 euro. Zwembroek, badslippers, handdoek, alles is inclusief. Ook zeep en shampoo voor de douche na de tijd. Ik draag toch maar de eigen zwembroek, zo flatteus ziet het bruikleenexemplaar er niet uit. Alhoewel, buiten mij zijn er die ochtend slechts twee oudere vrouwen in het bad, dus op wie wil ik indruk maken.
Heerlijk zo'n bad, ik voelde mij gelijk een stuk beter. Ik denk dat ik er morgenochtend weer naar toe ga. In het water liggen filosoferen over het verschil tussen Vietnam en Nederland. En dan niet enkel de temperatuur.

Hoewel de Vietnamese loempia nergens in Vietnam te koop is, is er toch meer dan genoeg lekkers te eten. Per streek kom je ook eigen gerechten tegen. Hue is in heel Vietnam beroemd om zijn Bun Bo, vermicellisoep met grote stukken vlees. Ook in andere steden kom je restaurants tegen, die adverteren dat ze Bun Bo Hue verkopen. Kan natuurlijk niet zo goed zijn als hier, maar ik moet toegeven dat ik een prima Bun Bo Hue in Da Lat heb gegeten.
In Da Lat kwam ik ook iets tegen, dat ik nog niet kende. In plaats van spiegelei op brood, spiegelei op biefstuk. Een prima manier om de dag te beginnen. Geserveerd op een gloeiend hete gietijzeren plaat. Dan komt het al spetterend op tafel. In Hue is dat wat minder bekend. Ik was het tenminste nog niet tegengekomen. Mijn vrienden er dus maar eens naar gevraagd. De volgende ochtend werd ik gelijk meegenomen naar een restaurant die het verkocht.
De vriend die mij daarmee naar toe nam, had er duidelijk plezier in en de zelfde middag moest ik mee naar een restaurant waar de biefstuk in Hue stijl wordt geserveerd. Biefstuk dun als carpaccio gesneden en die zelf op tafel in een pannetje klaar maken. Daarna in papier met groente en kruiden oprollen en opeten. Een echte Vietnamese loempia.
Nu schept hij er blijkbaar eer in, mij telkens ergens mee naar toe te nemen, waar ik weer wat nieuws krijg voorgeschoteld.
Saté op stokken van suikerriet, of, ik geloof, uienspruit. Wederom oprollen in papier, stokje er uittrekken en dopen in de satésaus. Ook weer een loempia dus. Op het suikerrietstokje kun je zuigen en als je het lekker vindt, de uienspruit is ook eetbaar. Deze het liefst met mayonaise.
Van rijst gemaakte vliesdunne pannenkoeken. Op een soort trommel met een diameter van veertig centimeter wordt de rijstepap uitgesmeerd. Zo dun dat je er doorheen kunt kijken. Deze wordt opgerold en in stukken gesneden. De dame die het doet, is er behoorlijk behendig in. Ik denk dat je het pas lukt na jarenlange oefening. Het is zelf wat smakeloos, maar het wordt bij andere gerechten gegeten. Je komt dit ook wel tegen gevuld met vlees.
De laatste gerechten kende ik al wel, maar afgelopen week werd ik meegenomen naar een wildrestaurant een eind buiten Hue.
Ik dacht dat ik onderhand de Vietnamese benamingen voor de meeste eetbare dieren wel kende, maar dat viel tegen. Het eerste gerecht was mij snel duidelijk. Dat was hert, het vlees smaakte ook herkenbaar lekker. Op een minibarbecue op tafel klaargemaakt. Ook nu weer papier erbij om er loempia's van te maken. Dit samen met het nodige bladvoer, voor het grootste deel geen idee wat.
Daarna kwam een potje met stoofvlees. Dat kreeg men mij niet uitgelegd. Bij terugkomst direct het woordenboek erbij, stekelvarken. Niet echt een delicatesse, enkel de moeite waard om te onthouden, zodat ik dat niet weer te eten krijg. Gezien de geringe hoeveelheid in het potje, is het nog behoorlijk prijzig ook.

Om bij het thema te blijven, Nha Trang is de stad van de visrestaurants. Voor het restaurant ligt de verse vis en andere zeevruchten op ijs. Kun je uitzoeken. De prijs is op gewicht. Diverse soorten vis, kreeft, krab, inktvis, mosselen.
Maar als je geen vis wilt, er zijn nog genoeg andere restaurants. Ik heb ergens kikker-hotpot besteld. Een gasstelletje op tafel, met in mijn geval een klein eenpersoonspotje erop. Dat eenpersoons was wel terecht, maar het viel niet mee daar de bami, groenten en natuurlijk de kikkers in te krijgen. Ik heb het maar aan de serveerster overgelaten, om het voor mij te doen.

Wil je eens een keer niet Vietnamees eten, veel restaurants zijn ook heel goed in staat buitenlandse gerechten te bereiden. Spaghetti staat bijna standaard op het menu. Ook voor een prima tortilla hoef je niet ver te zoeken. Het restaurant van de kikker serveert ook een uitstekende chili con carne.
In Nha Trang heeft een Nederlander toch nog een gat in de etensmarkt kunnen vinden. Hij heeft een kraampje waar je bratwurst met sauerkraut kunt krijgen. Volgens mij minstens zo lekker als in Duitsland.