VW en geopolitiek, Jägermeister en een fuif.

Recent heeft de Vietnamese overheid een op een autobeurs tentoongestelde Volkswagen Touareg in beslag genomen en verbeurd verklaard. Er is zelfs nog overwogen de auto te vernietigen. Volkswagen had een ernstige overtreding begaan, de navigatie van de betreffende Touareg was uitgerust met Chinese kaarten. En dat is iets, waar hier heel zwaar aan wordt getild. Bovenop het verbeurd verklaren van de auto, heeft Volkswagen ook nog een boete van 2.500 euro gekregen.
Grote buur China heeft namelijk nogal ruime opvattingen over waar de grens met de buurlanden ligt. China claimt onder andere zo ongeveer de gehele Zuid-Chinese Zee. Daar denken Vietnam en de andere buren zoals de Filipijnen toch heel anders over. Vietnam noemt ook het vanzelfsprekend niet de Zuid-Chinese Zee, maar de Biển Đông (Oost Zee)
Het verhaal gaat dat de toenmalige Grote Roerganger Mao op een dag met een stippellijn op kaart heeft aangegeven waar de grenzen van China liggen. Om de Zuid-Chinese Zee heen trok hij een negental streepjes. Sinds die tijd staan op elke Chinese kaart negen streepjes in de zee. Of het klopt dat Mao dit persoonlijk heeft gedaan, dat weet ik niet, maar het laatste klopt wel.
Een paar jaar geleden heb ik bij een tussenlanding een kaart van China gekocht. Ik had de kaart gekocht, met de bedoeling deze bij het volgende bezoek aan Vietnam cadeau te geven aan een vriendin die landkaarten spaart. Ik heb al kaarten van diverse Europese landen voor haar meegebracht. Gelukkig had ik de kaart gekocht op de terugreis naar Nederland. Nadat ik bij thuiskomst de kaart goed bekeek, zag ik daadwerkelijk de streepjeslijn. Ik heb ze geteld, 9. Als ik deze had meegebracht naar Vietnam, zou ik in overtreding zijn geweest. Dat heb ik dus maar niet gedaan. Ik zou er als toerist waarschijnlijk nog wel mee wegkomen en hooguit de kaart kwijtraken, maar een Vietnamees mag zo'n kaart helemaal niet in huis hebben.
De laatste jaren gaat China wel iets verder dan enkel een wat controversiële kaart. Rotspuntjes die boven zee uitsteken tot wel 1.600 km vanaf het Chinese vasteland worden daadwerkelijk in bezit genomen. Deze worden vergroot door het opspuiten van land en er worden installaties en militaire vliegvelden op aangelegd. Ook ziet de Chinese marine er geen enkel been in om dwars over een Vietnamees visserschuitje te varen, dat naar hun smaak te dicht in de buurt komt.
Dit verklaart ook wel, waarom men in Vietnam zo moeilijk doet over een kaart. Bij ons is dat niet zo bekend, maar in 1979 hebben beide landen nog daadwerkelijk een oorlog uitgevochten. Het Chinese leger is toen Vietnam binnengevallen (n.b. met instemming van de Amerikanen, bron Wikipedia). De Chinezen moesten toen echter snel met de staart tussen de benen vertrekken, maar onderhand is het Chinese leger vele malen beter uitgerust en sterker. En gezien hun gedrag in de Zuid-Chinese Zee, waar ze het recht van de sterkste laten spreken, is het geen wonder dat de Vietnamezen en de andere buurlanden dit met argusogen bekijken. Vietnam en China onderhouden vriendschappelijke betrekkingen, maar dat gaat soms wel wat ongemakkelijk.
Vanuit het Westen wordt mijns inziens er veel te licht over gedacht wat hier gebeurt. Veel commentaren gaan er vanuit dat China zich de zee wil toe-eigenen vanwege de bodemschatten. Volgens mij is dat slechts bijzaak en gaat het veel verder. Het gaat erom wie er hier in de regio de baas is. En het stopt niet daar, China heeft duidelijk de aspiratie een, of misschien zelfs wel, de wereldmacht te worden. Iets waarover de USA zich inmiddels ook zorgen maakt. De handelsoorlog gaat over meer dan handel alleen. Het is maar de vraag, of een ruzie over tarieven dan bijdraagt. Als de economische verbondenheid wegvalt, liggen andere conflicten op de loer. Ik denk dat de handelsoorlog China enkel sterkt in het idee, dat het nodig is, de USA de loef af te kunnen steken.

OK, hierover heb ik al wel vaker gehad, nu nog wat lichte kost.

Mijn hotel is natuurlijk een toeristentent. Dat betekent ook, dat de avonden nogal verschillend kunnen zijn. Elke avond is er ander publiek. Ik ben de enigste stamgast. En ik ben niet het grootste feestnummer, dus van mij moeten ze het niet hebben om de boel op stelten te zetten. De hotelgasten blijven ook lang niet altijd in de bar van het hotel, vaak gaan ze ook elders uit. Bijvoorbeeld naar de disco, om dan soms pas heel ruim na middernacht, waarschijnlijk tot verdriet van de nachtportier, die slaapt op het biljart, terug te komen. Maar vrijdagavond was er een groepje Engelse jongemannen die er wel zin in hadden. Ze vielen ook duidelijk in de smaak bij de Vietnamese serveersters. De stemming zat er dus wel in. Toen ze ook nog op het idee kwamen om een rondje Jägerbomb te bestellen, werd het een echte fuif met zelfs dansen op het biljart. Nu valt er aan het biljartlaken niet veel meer te verpesten, dus dat was niet erg.
Jägerbomb is Red Bull met Jägermeister. Daarbij gooi je de Jagermeister met glas en al in de Jägermeister. Daar kunnen ze hier een show van maken.

Nu kan ik een glas Jägermeister prima waarderen, maar Red Bull, ondanks dat ik een fan ben van het gelijknamige Formule 1 team, vind ik uitgesproken goor. Ik kreeg echter ook een glas aangeboden en diende natuurlijk wel mee te proosten. Gelukkig kent de hotelmanager mij en mijn eigenaardigheden en reserveerde ze voor mij een glaasje Jägermeister zonder Red Bull. Kon ik toch toosten zonder een vies gezicht te trekken.