Weer terug in Vietnam.

Donderdagochtend om half zes in de eerste trein naar Schiphol. Volgens planning zou ik dan ruim op tijd op Schiphol zijn. Bij het kopen van het kaartje zag ik, dat uitgerekend deze donderdag werd begonnen met werkzaamheden aan het spoor rondom Schiphol. Daardoor diende ik over Utrecht te reizen, een klein halfuur langer onderweg. Nog steeds op tijd. In de trein zag ik echter, dat ik in plaats van een kwartier overstaptijd in Utrecht een half uur zou moeten wachten. Nu begon het toch wel wat krapper te worden. Ik zag echter ook, leve het internet, dat als de trein op tijd in Utrecht zou zijn, ik hard zou lopen en de verbinding een minuutje te laat weg zou gaan, ik een trein eerder kon halen. Nu valt hard lopen met een grote koffer, roltrap op, roltrap af, niet mee, maar ik heb het gehaald. Was ik dus alsnog ruim op tijd op Schiphol. Ik zit liever te lanterfanteren op Schiphol, dan zenuwachtig in de trein. Ik kon nu eerst rustig een bak koffie drinken, om daarna op mijn gemak naar de balie te kuieren.

Ik vloog deze keer met Swiss naar Zurich en daarna met Edelweiss naar Vietnam. Lijkt verschillend, maar ze hebben beide dezelfde baas, Lufthansa. Het is een nieuwe route en denkelijk daarom in de aanbieding. Ik heb nog nooit een zo goedkoop ticket gehad, slechts vierhonderd euro voor het retour. En nog een mooie korte verbinding ook.
Wel deden ze aan enige kostenbesparing. Voor alcohol diende je te betalen. Een blikje bier aan boord kost vier euro vijftig. Ik heb het maar op de gratis koffie gehouden. Op het eten werd niet bespaard, ik heb een paar prima maaltijden gehad.

Op het vliegveld van Ho Chi Minh Stad diende ik eerst mijn visum op te halen. Daarvoor dien je onder andere een formulier in te vullen. Ik gebruikte voorheen daarvoor een al vele malen gekopieerd exemplaar, waarvan de helft van de vragen niet op mij van toepassing zijn. Ik had deze keer een nieuw formulier gevonden van de Vietnamese ambassade in Den Haag. Dat kon ik ook nog netjes op de computer invullen. Helaas, (ik had het eigenlijk al wel verwacht) "nee, dit formulier gebruikten ze niet in HCM-stad". Kon ik alsnog het andere formulier invullen. Ik heb er maar geen zinloze discussie aan verspild.

Ik zat om half acht in de taxi naar het hotel. Midden in de ochtendspits dus. Het viel mij nog mee, de rit duurde drie kwartier, ongeveer twee keer zolang als buiten de spits. Ik heb in die vijfenveertig minuten meer scooters en brommers gezien dan de meeste Nederlanders in hun hele leven zien.

HCM-stad is de plaats waar mensen uit het hele land naar toe trekken. Niet zo verwonderlijk dus, dat ik onderhand mensen ken, die uit Huế komen en nu hier werken. Gisterochtend met drie van hun koffie gedronken en samen geluncht. De kans is redelijk groot, dat ik ze over een paar weken weer ontmoet, maar dan in Huế. Vanwege het komende nieuwjaar reizen ze naar huis, naar de familie. Nieuwjaar is hier het belangrijkste feest van het jaar.

Ik was eigenlijk van plan rustig aan richting Huế te reizen, maar zoals gezegd, binnenkort is het hier nieuwjaar en dan komt een complete volksverhuizing op gang. Ik vlieg dus morgen maar direct naar Huế en straks op de terugreis neem ik wel de scenic route.