Paspoort kwijt.

Deze week heb ik veel geluk gehad, erg veel geluk. Wel heb ik een paar uur peentjes gezweet. Toen ik dinsdag in Hanoi bij mijn hotel wilde uitchecken, bleek mijn paspoort te zijn verdwenen. Ik kreeg van de receptioniste zomaar een paspoort overhandigd. "Sorry, dat is niet mijn paspoort. Ik heb een Nederlands paspoort, die is rood." Nog een paar paspoorten werden geprobeerd. Niet een daarvan rood, dus ik hoefde niet eens te kijken. De volgende poging was; "Ik heb U het paspoort al eerder teruggegeven" "Nee hoor, dat hebt U echt niet. .... Nee, ik hoef niet in mijn koffer te kijken, daar zit het heus niet in"
Spoorloos dus. Ik kreeg al visoenen, van een extra verblijf in Hanoi. Naar de politie om aangifte te doen, naar de ambassade om een nieuw paspoort te halen en joost mag weten waarheen, om in dat nieuwe paspoort wederom een visum te krijgen.
Ik laat eigenlijk bijna altijd mijn paspoort maar achter bij de receptie. Ze moeten het hoe dan ook hebben, omdat ze bij de politie moeten melden, welke gasten ze hebben. Dan kan ik het daarna wel terugkrijgen, maar ik voel er weinig voor deze de hele tijd met mij te slepen en ik acht het dan veiliger het bij de receptie te laten, dan op mijn kamer. Daar had ik nu dan wel spijt van. En helemaal, omdat ik wel had gezien, wat voor een rommeltje het achter, op en in de receptiebalie was.
Na eerst wat halfslachtige pogingen werd toch maar door het personeel een serieuze zoektocht gestart. Ze dienden zich blijkbaar eerst te realiseren, dat ook zij nu toch wel een flink probleem hadden. Op hun aandringen (en om ze aan het zoeken te houden) heb ik in de lobby van het hotel mijn koffer uitgepakt, waarin dus geen paspoort zat. Ook werden de beelden van de bewakingscamera nagekeken, of daar wellicht iets op stond. Tevens werd de chaos achter het bureau ook eens opgeruimd.
Onderwijl heb ik maar op de internetpagina van de Nederlandse ambassade in Vietnam nagezocht, wat ik zou moeten doen indien het paspoort niet boven water zou komen. Tip voor je volgende buitenlandse reis, neem twee pasfoto's mee, die heb je in het geval dat nodig. Ik had in ieder geval het "geluk" in Hanoi te zijn, waar de ambassade zit. Daarna ben ik maar een eind door de stad gaan wandelen om de zinnen te verzetten. Eigenlijk was ik wat verrast over mijzelf, hoe rustig ik er bij bleef. Ik kon er toch niets meer aan veranderen. Het was enkel een probleem, dat zou moeten worden opgelost. Dat leer je wel, als je alleen lange reizen maakt.
Uiteindelijk kwam het niet zover. Er verbleef in het hotel een groep van zeven of acht Thailanders. Hoeveel, dat zag ik zo gauw niet en blijkbaar had het hotelpersoneel ook niet zo goed geteld. Die hadden die ochtend hun paspoorten teruggekregen. Zonder te controleren, had een van de groep een stapel rode paspoorten gekregen, waar de mijne tussen zat. Die waren aan de wandel in Hanoi (en gelukkig! voor mij, niet in de bus onderweg naar Laos of zo). Tweeenhalf uur later kwamen zij het hotel weer inwandelen en had ik mijn paspoort terug. Dat was, zacht uitgedrukt, wel een hele opluchting. Het was ook nog ruim op tijd, om naar het vliegveld te gaan en mijn vlucht naar Hue te halen. Als ik die zou hebben gemist, had ik wellicht toch nog dagen moeten wachten. Met het komende Vietnamese nieuwjaar zijn plaatsen in bussen, treinen en het vliegtuig schaars goed. Mijn vlucht zat ook tot de laatste stoel vol.
Als goedmakertje hoefde ik de auto naar het vliegveld niet te betalen. Inmiddels heb ik van het hotel nog een excuusmail ontvangen. Ach ja, ....
In de consternatie vergaten ze helemaal, dat ik de hotelrekening nog moest betalen. Dat heb ik maar niet laten gebeuren. Dat wordt anders wellicht nog ingehouden op het salaris van de receptioniste. En dat is dan wel zo ongeveer een half maandsalaris.

Het was trouwens hoog tijd om uit Hanoi te vertrekken. Ik had slechts één lange broek en één echte trui bij mij en die had ik al aan bij mijn vertrek uit Nederland. Zomerkleding zit er genoeg in de koffer, maar in Hanoi was het ergens tussen de vijftien en zeventien graden. Hier in Hue, waar ik dus inmiddels ben, heb ik bij vrienden wel een tas met extra kleding staan, met name de volumineuse warme kleding die anders veel ruimte in de koffer neemt. Maar nu heb ik het niet meer zo hard nodig. Hier in Hue is de temperatuur een stuk aangenamer. Overdag gaat het al snel richting de vijfentwintig, enkel in de avond koelt het wat af.