Het zwembad en zonnebrandcreme.

Vorige week heb ik dus geklaagd bij de hotelbaas, dat het zwembad nog steeds droog stond en dat het nu toch wel tijd werd gezien de weersverwachting, heet. 'Ja, ja" met daarbij nog een heel verhaal waar ik geen lor van begreep. Er is wel een risico als je een taal maar matig verstaat. Ik was al tevreden met de 'ja, ja' maar er zat nog een hele grote maar aan. Inmiddels ben ik er achter en nu weet ik ook waarom het zwembad leeg was. Er moest groot onderhoud gebeuren. Al de hele week zijn ze druk met het zwembad, maar er zit nog geen druppel water in. De zwembadmonteur of handig neefje heeft mij eergisteren verteld: 'nog 3 dagen'. Gisteravond verteld de baas mij: 'nog 5 dagen'. Zeker nog 3 dagen nodig om het bad met water te vullen.

Echt erg vinden doe ik het niet. Het hotelbad stelt niet veel voor. Het is makelijk, een trap op en ik kan gaan wanneer ik wil, maar als ik erin zou duiken stoot ik mijn hoofd aan de overkant. Op 500 meter van het hotel is een echt zwembad met een 25 meter binnenbad en een 50 meter buitenbad. Maandag dus daarna toe. Liep ik weer tegen mijn beperkte Vietnamees aan. Maar met enige moeite kreeg de caissière het mij toch wel uitgelegd. Het zwembad is momenteel maar de helft van de normale tijden open. Kennelijk nog wintertijd. Kwam ik dus voor niets. Wel vast een knipkaart, 15 keer voor bijna 8 euro, gekocht. En de volgende dag was ik op tijd. Aangezien ik wat lui was, ging ik pas in de middag. Toen brandde de zon er al lustig op los. Nog wel even, met de pet op, in het buitenbad, maar dat was lauw water. Naar het binnenbad en die was zelfs nog flink koud. Toch nog een half uur volgehouden. De koude douche na de tijd voelde zelfs warm.

Gelukkig kon ik het bordje, in het Vietnamees, bij de uitgang lezen; daarop stond dat het bad de volgende ochtend voor het publiek gesloten was. Knap van mij, hè. Dus weer in de middag. De dag erna toch maar op tijd opgestaan en al in de ochtend gaan zwemmen. Dan is het buitenbad nog aangenaam. Na het zwemmen in een t-shitje en de natte zwembroek op de fiets terug naar het hotel. Veel beter kan het leven toch niet worden. Van mij mag de hotelbaas het nog wel even rustig aan doen.

Nu ik dit zit te schrijven hoor ik toch vreemde geluiden van boven komen. Even kijken. De klusjesman is bezig de oude verf van de reling om het zwembad af te krabben met een groot mes. Een mes slijpen is vast goedkoper dan schuurpapier. Nu ik erover nadenk, ik zie ze nooit schuurpapier gebruiken, meestal gaan ze een hek te lijf met een staalborstel. Gronden wordt ook overgeslagen. Ziet her er binnen een jaar weer net zo uit als voor de verfbeurt. Er zijn hier ongetwijfeld goede schilders, maar meestal hebben ze wel een handig neefje. Lang niet zo duur.

Uitgerekend deze week was ik door de zonnebrandcreme heen. En die heb nu echt wel nodig. Nieuwe kopen dus, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Allereerst, hoe heet dat in het Vietnamees. Google komt niet met goede antwoord. Toen ik na enig zoeken de juiste benaming had, vertaalde Google dat in het Nederlands met zonnescherm. Daarna naar een grote drogist toe, nee, dat hebben wij niet. Naar de volgende drogist, zelfde antwoord. Dus maar eens vragen bij een serveerster van mijn stamtent. Ik had de goede dame te pakken. Welke Vietnamees gebruikt er nu zonnebrandcreme? Logisch, die dames die een lichte huid als schoonheidsideaal zien. Ik moest dus naar een parfumerie. 'Ja hoor, dat hebben wij. Deze moet u hebben, erg goed, komt uit Japan.' Moet dus wel goed zijn. 12 euro voor een kleine tube. Op de tube in het Engels: 'for your beautiful skin'.

Deze week zelf een doosje gesuikerde kokosnoot, die ik zo lekker vindt, gekocht. Ik heb geprobeerd ze te delen met anderen, maar ik kan ze aan de straatstenen niet kwijt. Kennelijk ben ik de enige, die ze lekker vind. Desondanks het is bijna op.

Vandaag is het wat koeler, 27°, wat bewolkt en een fris windje. Als de zon achter de wolken verdwijnt, bedenk ik dat ik wel een vest had kunnen aantrekken. De koukleum.

Bij het vorige verslag stonden geen foto's, het uploaden was mislukt. Veel gemist hebben jullie niet, maar ze staan er nu alsnog.