Geld kopen en rondlopen in Hanoi.

Afgelopen donderdag ben ik in Hanoi aangekomen. De eerste etappe van de thuisreis.

Het is hier prachtig zonnig weer, enkel moet je wel in de zon blijven. In de schaduw is het knap koud. 's Ochtends is het maar 12 graden, maar dan staat al wel de volle zon op mijn hotelkamer. Een behoorlijk aftandse kamer voor $25, Hanoi is een heel stuk duurder dan Hue.
Ik loop dus enthousiast naar buiten in korte broek en t-shirt. De straat ligt dan nog volledig in de schaduw en dat is een behoorlijke afknapper. Ik kan echter niet meer terug naar binnen. Ik heb zojuist de receptioniste uitgelachen, toen ze zei dat ik een jas aan moest trekken. De volgende dag maar een compromis, nog steeds een t-shirt, maar wel de lange broek aan. Kan ik vast wennen aan het Nederlandse weer, ik ben al verkouden.
Verscheidene Vietnamese vrienden hopen dat er sneeuw in Nederland ligt. Dat wensen zij mij toe. Van sneeuw hebben ze een overdreven romantische voorstelling. Ik heb het allang opgegeven om uit te leggen dat sneeuw in Nederland in de verste verte niet lijkt op de plaatjes, die ze hebben gezien van een of ander befaamd wintersportgebied.

Al enige tijd ben ik zoek naar een bijzonder bankbiljet. In 2016 is eenmalig een biljet van 100 dong (0,4 cent) uitgegeven. Dit ter gelegenheid van 65 jaar Nationale Bank van Vietnam. Tegenwoordig is 500 dong wel de kleinste coupure die je tegenkomt. En die is al zeldzaam. Het biljet van 100 dong is dus uitsluitend een verzamelobject. De meeste Vietnamezen hebben het biljet nog nooit gezien en kennen zelfs helemaal het bestaan er niet van.
Vaak hebben de postkantoren hier wel een kiosk waar ze naast kranten en tijdschriften postzegels aan verzamelaars verkopen. Verder hebben ze ook wel wat oude munten en bankbiljetten, maar veel stelt dat meestal niet voor. Toen ik hier langs het grote postkantoor liep, toch maar even naar binnen. Zoals verwacht, het was niet veel bijzonders wat ze hadden. Ik had natuurlijk wel de direct de verkoopster op mijn dak, die mij alles wilde laten zien. Meer om daarvan af te zijn, liet ik een foto zien van wat ik zocht. Nee, dat had ze dus niet in de kiosk, maar.. als ik een kwartiertje geduld had, kon ze het wel regelen. Er werd iemand gebeld en zoals beloofd, een kwartier later kwam er een man op de scooter met een tas vol bankbiljetten en munten en daadwerkelijk het gezochte biljet. De zaken werden gedaan op de trappen van het postkantoor. Dat is wellicht wat twijfelachtig, maar ik ben er voor 99,5% van overtuigd, dat het geen namaak is wat hij verkocht. Hij had een redelijke stapel van deze biljetten. Een aantal daarvan hield hij apart, die waren dubbel zo duur. Deze hadden een gunstig serienummer, een geluksnummer. Aangezien ik niet bijgelovig ben, heb ik mij tevreden gesteld met de goedkope variant. Alhoewel goedkoop, ik heb 2 biljetten gekocht voor 1.000 keer de nominale waarde, maar het maakt de verzameling compleet.

Als ik geen geld koop, of dit stukje zit te schrijven, loop ik rondjes door de oude binnenstad. Dat is puur genieten. Overal gebeurd wat. Al die kleine winkeltjes per straat gesorteerd. Er is een straat met winkeltjes die allemaal enkel kerstversiering verkopen. Dan de straat met winkeltjes met zilveren sieraden, die straat heet ook Zilverstraat. Ik begrijp eerlijk gezegd nog steeds niet, hoe ze op deze manier een fatsoenlijke boterham verdienen. Vaak onderscheiden zich met niets van de buren. Ik ben nog op zoek geweest naar een korte broek (alvast voor mijn volgende bezoek). Ik heb misschien wel bij tien winkels gekeken, maar dat is een zinloze exercitie. Als ze bij de eerste winkel niet hebben wat je zoekt, is de kans erg gering, dat een andere winkel het wel heeft. En in de kledingstraat zitten gemakkelijk meer dan 100 winkels. Ze verkopen bijkant allemaal exact het zelfde. Echt exact het zelfde.
Vlakbij mijn hotel is een kennelijk bijzondere katholieke kerk (Ik vind die van Hue mooier. Trouwens de Lebuinus in Deventer ook. Daar zou die kerk, nota bene de kathedraal van Hanoi makkelijk inpassen.) Het is druk. Wellicht vanwege de grote kerstboom die daar al staat. Op de foto voor de boom. Of om een dansje maken, dat kan er ook.

's Avonds een biertje drinken in het uitgaansgebied. De bekendste straat, nauwelijks meer dan een steeg, is afgeladen met restaurantjes en barretjes. Je dient tussen de tafeltjes door te laveren om ergens te komen.
Elke avond is het daar meer dan druk en ik heb de indruk, dat elke keer als ik hier weer kom het drukker is. Tegenwoordig komen er ook hele ladingen Aziatische toeristen naar Hanoi. En ook die willen allemaal naar het zelfde plekje.
Ik geef eerlijk toe, met Hanoi vergeleken is Hue maar saai. Wel is het leven in Hanoi waarschijnlijk niet al te gezond, nog maar twee weken geleden was het hier alarmfase dieprood, de smog bereikte toen een hoogst ongezond niveau.
Aangezien ik hier maar een paar dagen blijf, zal de schade voor mij wel meevallen. Morgenmiddag vertrek ik en dan ben ik dinsdagochtend weer in Nederland. Dit was dus voorlopig weer het laatste stukje. Hopelijk heb ik jullie hiermee wat kunnen vermaken.