Het jaar van de haan is begonnen.

Gisteren was het nieuwjaarsdag, Tet, in Vietnam. Het is nu het jaar van de Haan. Oudejaarsavond en de jaarwisseling heb ik gevierd in de disco. Daar heb ik mij weer erg populair gemaakt. Direkt na de jaarwisseling heb ik enveloppen met "geluksgeld" uitgedeeld onder het personeel.
Allemaal een rood envelopje met een biljet van 20.000 dong (80 cent) erin. Tijdens mijn vorig verblijf in Vietnam was ik al begonnen om hiervoor biljetten te sparen. Dat was maar goed ook. De laatste twee weken heb ik bijna geen biljet van deze waarde meer gekregen bij het wisselen. Als ik er al een kreeg, was het een versleten vod. Duidelijk iedereen was net als ik deze biljetten aan het sparen. Je zou mogen verwachten dat de nationale bank dan zorgt voldoende nieuwe biljetten, maar nee dus. Op het internet was er zelfs handel in nieuwe biljetten.

Net zo voorspelbaar als het tekort aan bankbiljetten in deze tijd is de drukte. Bij mijn planning van de reis had ik hier dan ook rekening mee gehouden. Ruim voor Tet was ik dus al in Hue. Rondom het nieuwjaar zit het vervoer stampend vol en dan ook nog tegen twee, drie keer de normale prijs. Zeggen dat het nu hoogseizoen is, is een understatement. In de krant las ik over de drukte op het vliegveld in Ho Chi Minh, die nog eens werd verergerd, doordat de Vietnamezen die in het buitenland wonen en speciaal voor het nieuwjaar terugkomen, op het vliegveld werden opgewacht door de familie. En dan wel de hele familie. Dus de ontvangsthal was afgeladen.
Niet alleen het vliegveld is druk. De laatste week is het gewoon op straat al merkbaar. Iedereen moet nog boodschappen doen. In de buurt van een markt is het de hele dag spitsuur.
Het is niet enkel de boodschappen voor het nieuwjaarsfeest, maar je moet ook inslaan. De meeste winkels gaan drie dagen dicht. En daarna duurt ook nog wel een aantal dagen totdat de vakken weer fatsoenlijk gevuld zijn. Ik heb er ook voor gezorgd dat de koelkast vol is. Yochurt, kaas, melk heb ik op voorraad. Ben per slot een Nederlander, hè.
Mijn maaltijden kan ik nog wel bij een restaurant halen. Alhoewel ook de nodige restaurants gesloten zijn en diegenen die wel zijn geopend werken met een uitgedunde kaart en hogere prijzen.

Op de eerste dagen van het nieuwe jaar gaan de Vietnamezen allemaal op familiebezoek. Ouders en grootouders worden zeker bezocht. Ook een bezoek aan het familiegraf staat op het programma. Op straat is het dan ook druk met iedereen die op zijn Tet-best (paasbest zouden wij zeggen) op de scooter onderweg is.

Het is de laatste jaren niet meer enkel familie- en vriendenbezoek. Een aantal jaren geleden was zo ongeveer alles gesloten en kon je ook nauwelijks ergens heen. Nu zijn vooral veel koffiezaken geopend. En zeker de jongeren gaan daar heen.
Waar je ook heen kunt is het park naast de rivier. Daar is een bonzai-tentoonstelling. Daaromheen zijn allemaal mooie decors gebouwd. Kun je daar in je mooiste kleding op de foto. Dat wordt dan ook volop gedaan. Als ik het zo bekijk, is het daarvoor ook speciaal gemaakt. Zou ook eigenlijk niet zo gek zijn in dit selfie tijdperk. Een selfie is niet persee nodig, er lopen ook de nodige proffessionele fotografen rond voor een mooie familiefoto.
Zelf heb ik natuurlijk ook wel een selfie gemaakt en direkt op facebook geplaatst. Ik heb al negentien likes (amateur, onder de paar honderd likes tel je echt niet mee, zelfs dan nog nauwelijks).