Het verkeer staat vast en het stormt.

Het restaurant waar ik hier dagelijks kom, zit vlakbij een driewegkruising. Er wordt daar momenteel aan de weg gewerkt en daardoor is een deel van het kruispunt afgezet. Toen ik dit zag, was mijn eerste gedachte; dat gaat vast leuk worden in het spitsuur. Dat had ik helemaal correct ingeschat.
Wat doe je als het verkeer op de rechterbaan tot stilstand is gekomen? Juist, je rijdt massaal over de linkerbaan. En als je dat vanuit alle drie de richtingen doet, dan staat het binnen de kortste keren muurvast. Je kunt dan natuurlijk nog met je scooter over de stoep, maar dat biedt ook maar beperkt soelaas. Ook nog een bus ertussen, dan is het feest wel compleet.
Nadat er al zeker een kwartier helemaal geen beweging meer inzat, kwam de CSGT. Dat is geen soap-serie, maar de verkeerspolitie van Vietnam. Die zie ik niet zo vaak en als je het verkeer hier ziet, heb je zelfs helemaal geen vermoeden van hun bestaan. Maar, als ze in aktie komen, dan is het wel effectief. Binnen vijf minuten zat er weer beweging in en kon iedereen zijn weg vervolgen.

Het werk aan de weg heeft te maken met het vernieuwen van de regenwaterafvoer. Ik heb mij laten vertellen, dat dit gaat met Nederlandse hulp. Onze watermanager WA zal wel dagelijks de voortgangsrapportages op zijn bureau in Noordeinde krijgen.
De straat waaraan mijn hotel staat is deze zomer al onderhanden genomen. Deze week was ik in de gelegenheid de effectiviteit hiervan te bewonderen. Donderdag rond het middaguur begon het te stormen en te regenen en niet zo zuinig. Het heeft onophoudelijk gehoosd tot ver na middernacht. Voorheen had je hier in de straat al bij een beetje bui een boot nodig. Ik kan niet anders dan toegeven, dat er goed werk is geleverd. Regelmatig regende het hard genoeg om de straat blank te zetten, maar het water werd steeds afgevoerd. WA kan tevreden zijn.
In sommige andere straten was twee dagen na de storm het water nog steeds niet volledig weg.

Het waaide ook behoorlijk. De balkondeuren van mijn hotelkamer zitten ietwat losjes in het kozijn. Aan de bovenzijde zit de espagnolet nergens in vast. Regelmatig ging het dusdanig te keer, dat mij toch af en toe wel enigzins de angst bekroop in een wel erg luchtige kamer te moeten slapen. Maar het is goed afgelopen. Ik ben zelfs bij het kabaal in slaap gevallen en de volgende ochtend bleken de deuren er nog gewoon in te zitten. Voor morgen is er weer storm voorspelt. Ik zal toch nog eens vragen, of een kleine versteviging niet mogelijk is. Het is wel iets dat mij hier blijft verbazen. De noodzaak van kleine reparaties zien ze niet. Dat leidt dan wel op een goede (slechte) dag tot een veel groter en ook vele malen duurder herstel.

Ondanks de regen (is toch warm water) vermaak ik mij nog steeds prima.