Opgeruimd

In het voorjaar meldde ik in een van mijn berichten, dat de politie in Hue opruiming hield op de markt. Dit onder meer door handelaren weg te jagen, die zich met hun handel naast de markt installeerden. Ik voegde er toen aan toe, dat het mij hogelijk zou verbazen als ze dit lang zouden volhouden. Ik had het al wel vaker gezien. Het waren altijd tijdelijke bevliegingen van de autoriteiten. Maar, ik moet mijn ongelijk bekennen.

Buiten de markt staan nauwelijks meer handelaren. Ik zie enkel nog altijd een kledingverkoopster. Maar zij heeft haar handel op een karretje en is dus echt ambulant, wat (geloof ik) wel mag. Zij moet hooguit als de politie komt een blokje omlopen.

Ook de straten rondom de markt zijn klaarblijkelijk aangepakt. De handel dient binnen je eigen ruimte te blijven en niet ook nog de hele stoep in beslag nemen. In een van deze straten is de weg wat versmalt en zijn er parkeervakken voor scooters gecreeerd. Je kunt er nu waarachtig over de stoep lopen.

Wel een beetje jammer. De chaos is juist een stukje van de charme. Straks gaat het nog op het overgereguleerde Nederland lijken.

Op de smalle drukke brug loopt een vouw met een karretje met etenswaar. Iemand op een scooter wil wat kopen. En ze blijven dus daar staan midden op die smalle en erg drukke brug. Iedereen moet zich er maar langs wurmen. Niemand die zelfs maar een boze blik werpt. Ik moet bekennen, dat mij dat lang niet altijd lukt. Mij ontsnapt nog weleens een schelwoord, als mij weer eens op een rondduit asociale manier de weg wordt afgesneden. Maar ach, ze horen het toch niet in het kabaal en dan doe ik het nog in het Nederlands ook.

De genoemde brug wordt momenteel geschilderd. Dit gebeurt goeddeels 's nachts, maar overdag blijft een deel van het wegdek wel afgezet. Tijdens het spitsuur houdt de politie van een kant het verkeer tegen en stuurt ze naar de volgende brug vijfhonderd meter verderop. Op die brug wordt trouwens aan het wegdek gewerkt. Goed stukje planning. Daar waren ze net mee bezig, toen ik er aan kwam fietsen. Iedereen werd tegengehouden, maar ik mocht doorrijden. Ik dacht eerst dat ze mij lieten begaan, omdat ik een buitenlander ben, maar toen zag ik dat ook andere fietsers door mochtenrijden. Dat zijn er toch maar een handvol, zeker in vergelijking met de legioenen scooterrijders.

De gedachte dat ik als buitenlander speciale privileges genoot is niet zo vreemd. Over het algemeen houdt de politie buitenlanders niet aan. Ook niet als ze overduidelijk in overtreding zijn. Als er door de straat een motor rijdt met een zo goed als missende uitlaat, hoef ik niet eens te kijken, dat is geheid een buitenlander, die zich een of ander afgekeurd barrel heeft aangeschaft. Ook de kans dat hij een Vietnamees rijbewijs (wat verplicht is) heeft, is bijzonder gering. Dat de politie ze maar laat gaan, is maar ten dele vriendelijk zijn ten opzichte van toeristen, maar eerder dat het ze door de taalbarriere veel te lastig is. En je hebt er ook zo weinig aan. Toeristen kun je wel bekeuren, maar Vietnamezen kun je gewoon om een bijdrage voor nooddruftige politieambtenaren vragen. Volgens een enquete is de verkeerspolitie het corrupts van alle ambtenaren. Het is natuurlijk ook de ambtenaar waar ze het meeste mee in contact komen.

Een jaar geleden is in de straat van mijn hotel een nieuwe disco geopend. Na een tijd onsuccesvol aanmodderen, is het roer radicaal omgegaan. Ze richten zich nu niet meer op toeristen, maar op de Vietnamees. En dat met veel succes. Bijkant elke avond is de tent vol. De zaak bestaat uit twee gedeelten. Een afgesloten achterdeel waar de disco is en daarvoor een grote serre. Op de serre was eerst een terras ingericht, maar is nu exclusief als scooterparkeerplaats in gebruik.

Een goede Vietnamese disco heeft een geluidsniveau wat Nederlandse normen ver ver overstijgt. De zaak is redelijk geluiddicht. De ingang is zelfs een sluis met dubbele deur. Staan die echter open dan komt er toch een kabaal uit. De serre begint soms zelfs mee te resoneren.

Normaal gesproken als je hier je scooter of fiets parkeert, krijg je een bonnetje en schrijven ze met een krijtje het corresponderende nummer op je zadel. Maar ook hier slaat de moderne tijd toe. Bij een grote supermarkt, met dus ook een grote stalling, moet je door een poortje en gaat het kenteken op de foto. Je krijgt dan een pasje met een chip erin en bij de uitgang verschijnt dan de foto van het kenteken op een beeldscherm. Ook ik op de fiets ga op de foto, enkel dan wel van voren. Bij de uitgang kom ik dus op het scherm. Ik kan niet ontdekken of er ook nog een herkenning op de fiets zit. Ik zou dus hooguit de verkeerde fiets kunnen meenemen.