De minder zonnige kant van Vietnam

Deze week een bijzonder nare ervaring gehad. Ik zat in de nachtbus van Nha Trang naar Hue. We waren nog maar net onderweg. Een harde klap, de grote voorruit barstte doormidden en er lag een man onder de bus. Het zag er niet best uit. Na enige tijd werd de man in de laadbak van een klein vrachtautotje getild en afgevoerd. Als zijn nek niet al helemaal was gebroken bij het ongeluk, hebben ze dat toen wel gedaan. Wellicht vonden de agenten dat de man er al wel dood genoeg uitzag en het niet nodig om een ambulance te bellen. Bij ons zou een traumahelikopter zijn uitgerukt. Hier was zelfs nog geen ambulancebroeder. Weet je weer wat het betekent dat wij in een welvaartstaat leven en dat Vietnam dat niet is. Ik ben heel bang dat de man het niet heeft overleefd. Volgens zeggen was hij dronken, maar dat maakt het niet minder erg.
Nog een verschil met Nederland, de politie vroeg niet eens of misschien een van de passagiers iets had gezien. En er waren niet enkel toeristen in de bus, dus de taalbarrière kon het probleem niet zijn. Ik had al visioenen dat wij nog uren moesten blijven tot alles zou zijn afgewikkeld. We moesten enkel op een vervangende bus wachten en konden toen zo vertrekken. Voor ons nog een geluk, voor zover je in zo'n situatie van geluk mag spreken, dat het kort na het vertrek gebeurde en wij dus niet lang hoefden te wachten.
Ik weet niet of de buschauffeur er veel aan kon doen. Het verkeer is hier chaotisch, maar heeft wel zijn eigen regels. Je weet dat een motor wel om je heen rijdt als je oversteekt, maar je weet ook dat die bus nergens heen kan en dus maak jij plaats. Je steekt hier niet pas over als je hebt gezien dat links en rechts vrij zijn. Dan kun je wachten tot je een ons weegt. Je gaat in etappes. Een buschauffeur schrikt dus ook niet als iemand oversteekt, maar hij rekent er natuurlijk wel op dat je halverwege de straat blijft staan tot hij voorbij is.
De bus reedt ook helemaal niet hard, maar met zo'n massa is dertig natuurlijk al hard zat. Wellicht zou het nu hebben geholpen als hij continue had geclaxonneerd zoals sommige van zijn collega's.
Het aantal verkeersdoden is hier, naar verhouding gerekend, vier keer hoger dan in Nederland. (er zijn trouwens landen waar het nog vele malen erger is) Het aantal gewonden is denk ik nauwelijks te tellen. De ziekenhuizen liggen er vol mee. Ik kom met enige regelmaat een bekende tegen die in het verband zit. Gevallen met de motorbike. Ik weet dat het verkeer hier behoorlijk onveilig is, maar ik hoop dit niet nog eens van zo dichtbij mee te maken.

Ik laat het hier maar even bij. De volgende keer weer de meer zonnige kant van Vietnam.