Het Oude Kwartier van Ha Noi

Afgelopen dinsdag ben ik in Hue aangekomen. In Ha Noi was het nog wat frisjes, graad of vijftien, maar in Hue kon overdag de korte broek al aan. In de avond is het toch nog te fris daar voor. Het is nog wel winter hier en dus is het wat wisselvallig. Vandaag is het slechts 21 graden met een koud windje. Gisteren nog 28.

Ik wil eerst nog terugkomen op Ha Noi. Ik ben daar maar een paar dagen geweest, maar er valt nog wel een hoop over te vertellen. En vooral te zien. Helaas zullen jullie het met de foto’s moeten doen.

Zoals gemeld stond mijn hotel midden in het oude stadscentrum. Daar is nog veel gebleven zoals het vroeger was. Elders is driftig gesloopt en nieuw gebouwd. Niet enkel de oude gebouwen staan er nog, maar ook de ouderwetse manier van handeldrijven vindt je hier. Alle waar uitgestald op de stoep voor de winkel. Je kunt niet eens de winkel in. Het heeft veel meer weg van een markt.
Vaak zitten de zelfde soort winkels bij elkaar. Een straat met snoepgoed, een straat met ijzerwaren, etc. Je moet enkel even weten welke straat je moet zijn, maar dan is er volop keuze. Hoewel het ziet er allemaal het zelfde uit. De zelfde wijze van uitstallen en de zelfde artikelen. Biedt natuurlijk de mogelijkheid flink over de prijs te onderhandelen, tenminste als je Vietnamees bent. Voor een toerist zal dat wel wat moeizamer zijn. Ondanks dat ik het wel weet en braaf heb afgedongen, stink ik er nog en betaal dubbel. Je moet weten wat iets ongeveer kost, of anders niets kopen.
Er is ook een straat met allemaal offerartikelen. Allemaal namaakartikelen van papier om te verbranden. En nu met het oog op nieuwjaar ook versiering, voornamelijk in rood en goud.

Veel van de straten zijn niet al te breed en nauwelijks berekend op modern verkeer, maar dat rijdt er wel volop. Een wat langzaam rijdende auto is al voldoende om het verkeer, voornamelijk vele brommers en scooters, tot stilstand te laten komen. In de smalle straatjes blijven de uitlaatgassen ook lekker hangen en ik denk dat een langdurig verblijf niet al te gezond is. Als je daar als winkelier de hele dag op de stoep zit, hoef je voor je gezondheid niet te stoppen met roken.

Hier vind je ook tientallen straathandelaren met een complete winkel achter op de fiets. Porselein in alle maten, of slippers, of de typisch conische rieten hoed. Allemaal duidelijk bewust attractief aan de fiets gehangen. Dat moet dagelijks een heel karwei zijn, dat zo netjes voor elkaar te maken.

Ik had dit allemaal al wel eens gezien, maar in het Oude Kwartier van Ha Noi is het op een vierkante kilometer in het kwadraat. Ik heb werkelijk mijn ogen uitgekeken. En het is ook allemaal nog echt. Geen show speciaal voor de toeristen. In de reisgidsen wordt het dorp Hoi An aangeprezen om het authentieke Vietnam te zien, maar daar is weinig echts aan. Gekleed in klederdracht verkopen ze daar lampionnen aan de toeristen.

Het is ook de uitgangsbuurt. Net als de winkels zitten de meeste kroegjes vlak bij elkaar in één straat. Ook dit is niet speciaal voor de toeristen. De inwoners van Ha Noi gaan er ook uit.
Hier blijkt dat het er niet enkel ouderwets uitziet, maar dat Ha Noi toch nog wel wat conservatiever is dan het zuiden van Vietnam. De sluitingstijd van twaalf uur wordt strak gehandhaafd. Zo' n twintig minuten voor twaalf staat een politieagent in de deuropening en hij blaast op een fluitje. Elke vijf minuten later is hij weer terug en nogmaals blazen. Om twaalf uur ben ik dus maar naar het hotel teruggegaan. Ik was niet nieuwsgierig, of het optreden van de politie enkel beperkt zou blijven bij het blazen op een fluit.

Aangrenzend aan het Oude kwartier is het Hoan Kiem Meer. Op het schiereiland in het meer ligt een druk bezochte tempel. Geen idee wat deze tempel speciaal maakt, maar er werd volop geofferd.
In het meer moet ook nog een eenzame grote schildpad rondzwemmen. Dat beest wordt geacht geluk te brengen. Vorig jaar waren ze hier dan ook behoorlijk in paniek toen bleek dat het dier ziek was. Alles werd in het werk gesteld om de schildpad te vangen en te behandelen. Zelfs buitenlandse specialisten werden er bij gehaald. Zover ik weet zwemt hij nu weer vrolijk rond, maar het echte probleem is nog niet aangepakt. Het meer is namelijk behoorlijk vervuild.
Ik heb de schilpad niet gezien, wellicht omdat het te mistig was, maar in de tempel was wel een opgezet broertje aanwezig. Een behoorlijk uit de kluiten gewassen exemplaar.

Er staat hier ook een groot theater, waar waterpoppenvoorstellingen worden gegeven. Dit schijnt typisch Vietnamees te zijn. Ik ben er nog nooit naar toe geweest. Ik kan mij niet voorstellen, dat ik Jan Klaassen en Katrijn in het water boeiend zal vinden. Ik kan het ook niet helpen dat ik een cultuurbarbaar ben.
In het bijbehorende restaurant heb ik tot mijn spijt wel een kop koffie genomen. De duurste die ik hier in Vietnam ooit heb gehad. 60.000 dong, omgerekend twee euro vijtig. In hele dure koffiespeciaalzaken betaal je nog maar de helft. Ik had op de kaart de prijs wel gezien, maar ik geen zin om weg te lopen. Ik was wel toe aan een koffie na uren zwerven door de stad. Ik had het toch moeten doen. Voor dat geld kreeg ik een slappe bak en op de rekening kwam er nog eens tien procent bedieningsgeld bij.
Maar dit was de enige dissonant van mijn bezoek aan Ha Noi.