Karaoke

Wat doe je als er sambal oelek, sambal radjak en chilisaus op tafel staat. Juist, je vraagt de ober om een kommetje. Het is half negen in de ochtend en we wachten op de biefstuk met ei, in dit restaurant geserveerd met gehaktballetjes. Mijn Vietnamese vriend van de culinaire uitstapjes, maakt zich een heerlijk sausje en smeert een flinke laag op een stuk brood.

Regelmatig ga ik naar een dorpje in de buurt waar ik heerlijk rustig aan het water zittend bij een koffiecafé een boek kan lezen. Zo rond een uur of tien komt de uitbaatster vragen of ik te eten wil hebben. Bij een positief antwoord komt er om 11 uur met een vol dienblad voor mij op tafel. Meestal weet ik van te voren niet wat ik krijg. Een ster zal ze nooit krijgen, het is eten wat de (eenvoudige) pot schaft, maar ze heeft mij nog niet teleurgesteld. Ook als het voor mij staat is het soms wat moeilijk raden. Vooral bij de groente heb ik meestal geen idee. De laatste keer echter was het wel herkenbaar, ondanks dat ik het nog nooit gegeten had. Gekookte gele bloemen, redelijk eetbaar.
Vanochtend was ik er aan de vroege kant en heb ik er ontbeten. Twee gebakken eieren verstopt in een enorm stuk brood.

Af en toe koop ik in de supermarkt kwarteleitjes, dertig stuks voor tachtig cent. In mij stamrestaurant vraag ik dan of ze deze voor mij koken. Ze helpen ook met opeten. Ik ben er inmiddels achter, dat ik er op moet letten, dat er op de verpakking staat, dat het verse eieren zijn. En daarmee bedoel ik niet de verpakkingsdatum, daar had ik wel naar gekeken. Ik wist wel dat ze hier eendeneieren eten met het kuiken er in, maar ik wist nog niet, dat ook de vogeleitjes wel zo worden gegeten. Ik had dus de verkeerde eieren gekocht.
Ik had al eens zo'n eendenei naar binnen gewurgd en dapper probeerde ik nu ook een vogeleitje, maar ik heb het weer uitgespuugd. Naar mij idee is het niet enkel slecht smaken, maar absoluut oneetbaar. Vietnamezen vinden het een lekkernij. De eitje waren nog sneller op dan als ik de "goede" heb. Zelfs een kind van twee jaar oud eet het met smaak. Het zal wel genetisch bepaald zijn.

Ik was uitgenodigd voor een verjaardag. Deze werd gevierd in een karaoke-zaak. De adresaanwijzing bleek niet al te best. Straten en huisnummers vinden is hier niet zo moeilijk, zo ongeveer elke winkel of bedrijf heeft op de luifel het volledige adres staan. Echter alle straten hebben zijsteegjes. Je moet dan het nummer van het steegje hebben, het nummer van het huis op de hoek, en dan nog weer het subnummer van het huis in de steeg. De straat was snel genoeg gevonden, maar er was enkel het huisnummer gegeven en er was niet bij verteld dat het in zo'n steegje zat. En de straat was erg lang. Toen het steegje een keer was gevonden, bleek deze helemaal vol te zitten met karaoke-zaken. Het lag deze keer niet aan mij. Ik was in Vietnamees gezelschap en die konden het ook niet vinden.
Een Karaoke-zaak is heel anders dan bij ons een café die karaoke heeft. Meestal is het een pand met meerdere ruimtes, elk uitgerust met een installatie. Je kunt er eigenlijk ook niet alleen naar toe. Je krijgt je eigen ruimte. Het is wel ideaal voor zoiets als een verjaardagsfeestje.
Ik was zeker twee keer zo oud als de oudste in het gezelschap en volgens mij was ik uitgenodigd als statussymbool. Ik maak het wel eens vaker mee, dat ik de indruk heb, dat ze met mij willen showen van; "Ik ken die rijke buitenlander." Ik vind het wel prima. Ik word dan prima verzorgd. Mijn bierglas wordt vol gehouden en ik hoef maar te kijken naar de ijsemmer, of er is wel iemand die een ijsklont in mijn glas doet.
Over het algemeen krijg je geen eigen fles. Er worden wat bierflessen opengetrokken en op tafel gezet. En als je dan je glas vult, dan zorg je ook even voor je buren. Zelfs als ik een eigen fles heb, omdat ik wat anders drink, of omdat ik een uitzonderingspositie heb, dan nog is er wel iemand die mijn glas volhoudt.
Karaoke is hier volkssport nummer een. Een beetje feest kan niet zonder. Hoewel er veel zijn die echt goed kunnen zingen, is meedoen daarbij toch belangrijker dan kunnen zingen.
De bruiloft waar ik vorige week was, werd er ook mee opgeleukt. Bijgaand nog een videotje hiervan, was ik de vorige keer vergeten. Het geluid is karaoke.
Het personeel van het hotel van de bruidegom had bedacht wat anders te doen, een stukje cabaret. De aanwezige Vietnamese gasten vonden dat het ideale moment om te vertrekken. Binnen de kortste keren was de zaal leeg. Het was ook het sein voor het personeel om op te ruimen. De nog aanwezige buitenlanders konden enkel nog beteuterd naar hun lege glazen kijken, de flessen waren al afgeruimd. Ter verdediging, de bruiloft had al langer geduurd dan wat hier gebruikelijk is. Iets van twee uur is normaal en we zaten al op bijna drie. En, het toetje was al geweest.