Da Lat en Nha Trang

Met de bus ben ik van Saigon naar Da Lat gereisd. Het duurt zo'n tweeënhalf uur voordat je de voorsteden van Saigon achter je laat en de buschauffeur eindelijk gas kan geven.
In Nederland zijn rotondes vaak een goed alternatief voor verkeerslichten. Dat werkt niet in Saigon. Wat een chaos, iedereen drukt zijn voertuig de rotonde op, als hij zelfs maar denkt een gaatje te zien.
In Vietnam is zo ongeveer 10% van de bevolking katholiek. Nou, die wonen klaarblijkelijk allemaal bij elkaar tussen Saigon en Da Lat. Onderweg heb ik talloze kerken gezien. Ook meerdere huizen die waren voorzien van een heiligenbeeld. Soms zelfs levensgroot.

In Da Lat is in het centrum naast de gewone markt ook een kledingmarkt. Enkele tientallen handelaren hebben hun waar uitgestald op straat. Een doek op de grond en daarop grote stapels met kleding. Een waar Walhalla voor de koopjesbeluste Vietnamees. Lekker graaien in de stapels. En kort voor Tet, Vietnamees nieuwjaar, is het behoorlijk druk. Iedereen moet nieuwe kleren.

In een van de straten zit een pakketdienst. Het is daar altijd druk. Op de stoep er voor kun je niet lopen door de stapels. Als ik rond middernacht kom teruggewandeld, staat er ook al een grote stapel midden op straat klaar. Gemakkelijk als zo de vrachtauto komt. Die kan er zo tussen parkeren. Minder leuk lijkt het mij als je als daar de bocht omkomt met de scooter. Maar, de lokale bevolking zal het wel weten.

Deze keer heb ik in Da Lat een heel mooi hotel. Het is duidelijk recent gerenoveerd. Wel jammer dat in de heel nette badkamer een ventilator zit, die vermoedelijk al tweedehands was toen het hotel werd gebouwd. En ook al heel erg lang niet schoongemaakt. Deze werkt dus ook niet. Dat is dan niet te volgen. Als je de hele tent renoveert, waarom dan niet dit laatste detail.
Er zit wel een badkamerraam, dat ook nog opkan, maar dan kijk je tegen de bakstenen van het er tegenaan gebouwde hotel.

Zo goed als de hele dag zit de jonge vrouw op de stoep. Op een krukje achter een gril ronde witte schijven te bakken. Erg druk heeft ze het niet. Ik heb er twee gekocht. Het blijken letterlijk zoete broodjes te zijn. Deze kosten 15 cent per stuk. Volgens mij maakt ze lange dagen voor weinig geld.

Van Da Lat ben ik, ook weer met de bus, naar Nha Trang gereisd. Een prachtige tocht. Echt genieten van de reis door de bergen met prachtige vergezichten. Hier zie je soms nog de jungle tot aan de weg komen. Wat je in de film ziet, dat je je met een kapmes een weg baant, is een wel erg simpele voorstelling van zaken. Je ziet stukken die zo overwoekert zijn, dat daar geen doorkomen aan is.

De verkoper op het strand van Nha Trang maakt ook lange dagen, maar niet voor weinig geld. Hij heeft een grote schaal met daarop hoog opgestapeld gebakken banaan, mango, etc. Deze balanceert hij met het grootste gemak op zijn hoofd. Zelfs als met een behoorlijke vaart op zijn scooter naar het volgende stuk strand rijdt. Hij vraagt aan de toeristen een dollar voor een gebakken banaan. Ik weet niet hoe ver hij zakt als een toerist gaat onderhandelen, maar ik schat het minstens vijf keer te duur. Een toerist, een Zweedse van duidelijk Aziatische afkomst, naast mij op het strand betaalde de gevraagde dollar. Toen ik haar wat later zei, dat ze hier wel moest onderhandelen, reageerde ze gepikeerd. Ze vond de prijs wel meevallen. Haar Aziatische roots zijn duidelijk vergeten en Zweden is een duur land.

In Nha Trang loop je er toch wel tegenaan, dat ze toeristen als een gemakkelijke prooi zien. Toen ik bij een kraampje op straat een flesje drank wilde kopen, werd mij 70.000 gevraagd. Veel te duur, dat valt niet meer in de categorie "je moet afdingen", maar is gewoon proberen "hoe dom is de toerist". Ik loop dan maar gelijk door, er zijn gelukkig ook nog winkels waar je zonder sjacheren boodschappen kunt doen. En meer dan genoeg doodgewoon aardige en eerlijke Vietnamezen.
In het toeristen gedeelte van de stad vindt je diverse mini-supermarkten echt gericht op de toerist. Zoiets als een campingwinkel, lekker gemakkelijk en behoorlijk duur. Bij een van deze kreeg ik de drank voor 24.000. Het hotel in Nha Trang heeft nieuwe TV's aangeschaft. Kan ik in het vervolg op een breedbeeld flatscreen naar de sneeuw kijken. Er zijn duidelijk te veel TV's op een kabel aangesloten.

Mijn laptop was kapot. Windows gaf spectaculair de geest. Een filmpje dat ik met mijn telefoon van vuurwerk had gemaakt op oudejaarsavond in Deventer om hier te showen bleef hangen. Dit met gierend kabaal. Letterlijk en figuurlijk vuurwerk dus. Iets anders dan een harde stop van de computer was niet mogelijk. Daarna wou de computer niet meer opstarten.
Hier naar een computerwinkel gebracht. Windows diende opnieuw te worden geïnstalleerd. Aangezien ze ook al mijn bestanden hebben gered, duurde dit nog wel even. Dan ben ik weer extra blij in Vietnam te zijn. 's middags gebracht en de volgende ochtend klaar. Kosten 5,50 euro.

Toen ik de vorige keer vervroegd naar Nederland terugkeerde, heb ik mijn ticket omgeboekt bij China Airlines in Saigon. Dat ging toen niet helemaal zonder problemen. Door het weekeinde kon niet met het Nederlandse kantoor worden overlegd. Dat was nodig om te weten welke condities van toepassing waren op mijn ticket. Om een lang verhaal kort te maken, ik heb toen voor 700 dollar een nieuw ticket gekocht. Na terugkomst heb ik hierover contact opgenomen met het kantoor in Nederland. Toen bleek dat ik gratis had moeten kunnen omboeken. Deze week heb ik al het geld weer teruggekregen van het kantoor in Saigon.
Dat was dus een goede week. Mijn geld terug, de computer gerepareerd en vanavond is het hier oudejaarsavond.