Da Nang

Gisteren ben ik vertrokken uit Hue. Een paar dagen ben ik bezig geweest met afscheid nemen. Met het personeel van mijn stamrestaurant ben ik luxe uit eten geweest. Erg uitgebreid, onder meer inktvis, grote garnalen, kikker. Allemaal mijn favoriete gerechten. Met acht personen, totale kosten 40 euro. De dag daarna werd ik door hun onthaald. Daarbij kwam een hele eend op tafel. Je kunt de bek ook afkluiven, maar dat heb ik aan een ander overgelaten.
Verder moest ik natuurlijk een boel mensen een hand geven. Een biertje hier een koffie daar. Bij het bruggetje een eindje buiten Hue, waar ik wel eens heen ging om rustig te zitten, kreeg ik van de dame van de koekjeswinkel annex café aldaar, nog een paar cadeautjes. Een mooie met houtsnijwerk (gebruikte) asbak en een zak met gesuikerde gember. Ondanks dat de asbak 2e hands is ben ik er toch erg blij mee. Deze mensen hebben nauwelijks wat en vinden dan toch dat ze mij iets moeten geven. De zak met gember heb ik later wel stiekem weggeven. Dat zag ik toch moet helemaal zitten in mijn koffer.
Da laatste avond stond ineens de eigenaresse van het hotel samen met de kinderen voor mijn deur. Ze had ook al cadeautjes voor mij.
Ik probeer mijn koffer altijd heel kritisch te pakken, maar nu zit er een halve souvenirwinkel in.

Met de bus ben ik naar Da Nang gegaan. Bijna drie uur over een tochtje van 100 kilometer gedaan. Met een speciale toeristenbus van een van de betere touroperators. Mooie nieuwe bussen en geen chauffeurs die als een gek al toeterend inhalen in de bocht op een bergpas. Maar, dat gaat dus niet zo vreselijk snel.
Morgen ga ik verder met het vliegtuig naar Nha Trang. Ik heb nog overwogen om hiervoor ook de bus te nemen, maar ik eerst maar even geïnformeerd hoe lang de reis duurt, 14 uur.

Da Nang is niet erg toeristisch, maar het is een heel mooie moderne stad, zeker het centrum. Ik had gepland een paar dagen te blijven, maar ik kon enkel nog een vliegticket krijgen voor morgen.