weer terug in Hue
Door: ks
Blijf op de hoogte en volg Kees
14 Februari 2009 | Vietnam, Hué
Hoi An is een echte toeristenbestemming. Alle rondreizen komen hier langs. standaard is meestal dat mensen van Ha Noi, Hue, Hoi An, Nha Trang naar HCM reizen, of andersom. Een mooie plaats zoals Da Nang wordt eigenlijk altijd overgeslagen, terwijl dit toch op de route ligt.
Hoi An is van de genoemde plaatsen veruit de kleinste. Het is een kleine plaats met een oud centrum. Dat centrum is een soort open-lucht-museum. Het wordt door de Unesco als nationaal erfgoed erkend. Daarnaast is het bekend vanwege de vele kleermakers. 2 op de 3 winkels zijn hier kleermaker. Je kunt je daar in een dag een kostuum laten aanmeten. Op zich is het wel een keer leuk om te zien, maar mijns inziens is er weinig oorspronkelijks meer aan, behalve dan dat de huizen erg oud zijn. In tegenstelling tot elders in Vietnam ligt het er hier duimendik bovenop dat de toerist een poot mag worden uitgerukt. Er zijn hier veel restaurants waarvan de nodige erg slecht en relatief duur. (n.b. er zijn ook goede) Een Engelstalige Vietnamese krant welke officieel 5.000 dong (22 cent) kost, je betaalt dan aan de straatverkoper meestal 7.000 dong, proberen ze hier te slijten voor 30.000 dong. Ze hebben vakkundig de 5.000 dong op de voorpagina weggepoest en vervangen door 30.000. Ook
de straatstalletjes waar ik altijd gewoon de prijs betaal voor zoiets als een bekertje yochurt, voor dat soort zaken hoef je nooit af te dingen, vragen de toerist ijskoud het 3 a 5-voudige.
Dan nu de positieve zaken.
Over de rivier aan het oude centrum loopt een mooie brug welke is versierd met lampions. In de rivier zelf drijven heel erg kunstzinnige en enorme exemplaren. Het ziet er s'avonds dan ook heel mooi uit. Het geheel wordt nog versterkt door de nodige winkeltjes aan de rivieroever die lampions verkopen.
Elke avond wordt er op de kade een traditioneel Vietnamees spel gespeeld. Het is een soort bingo met muziek en zang. Je koopt een plankje met 3 verschillende figuren er op, die nog het meest lijken op hyrogliefen. In een pot zitten stokjes met daarop de figuren welke al zingend worden getrokken. De figuren worden dan rondgedragen en middenin opgehangen. Als je figuur dan voorkomt op je plankje krijg je een vlaggetje. Heb je alle drie dan is het bingo. De eerste keer dat ik meespeelde had ik al prijs voordat ik het spelletje zelfs maar door had. Ik kreeg een CD met traditionele Vietnamese muziek, niet helemaal
mijn smaak. Maar zo gaat dat ook in Nederland met de bingo, als je al een keer prijs hebt, win je uitgerekend datgene wat je niet wilt hebben. De volgende avond heb ik een lampion gewonnen. Dat was al een stuk beter en ik ben maar gelijk met het spel opgehouden. Het is bedoeld als toeristenattractie, maar de meeste spelers zijn Vietnamees (en vrouw, ook net als in Nederland).
In de buurt van Hoi An op z'n 35 kilometer ligt My Son, waar de ruines te vinden van de Cham-dynastie. Ongeveer een duizend jaar oud. Een eeuw geleden zijn deze helemaal overwoekerd teruggevonden. Ze zijn nog steeds bezig met restauratie. het is zoiets als Angkor Wat in Cambodja, maar dan een stuk kleiner. Ik ben er achterop de bromfiets (de taxi) naar toe geweest. Het is niet de meest comfortabele manier van reizen maar wel een keer leuk.
Het leger in Vietnam heeft eigen bedrijven en bezittingen. Een bank is van het leger en ook een grote telefoonmaatschappij. Ook hezitten ze het nodige onroerend goed. Of ze de winst besteden aan het kopen van tanks? Wellicht krijgen de generaals dividend uitgekeerd.
Een Vietnamees uit HCM vindt het in Hoi An maar een koude bedoening en loopt, echt waar, met kippevel op de armen. Overdag is het 25 graden en het koelt s'nacht af tot 20.
Ik ben naar de apotheek geweest om aspirine te kopen. Dat is hier niet zo moeilijk te vinden. Er zijn er veel. De Vietnamees loopt vaak eerst naar de apotheek, voordat de dokter een keer wordt bezocht. De tabletten worden in de kleinste verpakking verkocht. Ik kreeg 1 strip aspirines. Een bijsluiter wordt dus ook niet geleverd.
Met zelfmedicatie weten ze ook wel raad. Nadat ik, toch wat al te dapper bij een wat eenvoudig restaurant had gegeten was mijn maag behoorlijk van slag. Moest ik een paracetamol nemen, overal goed voor, maar ik denk toch niet voor de maag. Wat ook overal voor helpt is tijgerbalsem. Dat kun je hier dan ook werkelijk op elke straathoek kopen.
Na 5 dagen, veel te lang, heb ik Hoi An weer verlaten en met een tussenstop van 2 dagen in Da Nang ben ik vanmiddag aangekomen in Hue. Met de toeristenbus gegaan, dit is redelijk comfortabel, maar niet erg snel. Ongeveer 3 uur gedaan over 120 kilometer en dan scheelt het nog enorm dat er nu een tunnel is gegraven, waar je een paar jaar geleden nog over een kronkelige bergpas moest. Wel mis je daardoor een prachtig vergezicht vanaf de top. Bij mijn eerste bezoek aan Vietnam 6
jaar geleden ben ik wel over deze pas gekomen.
In het hotel in Da Nang werkt een man als regelaar, manusje-van-alles, beveiliging. In de stille momenten kruipt hij snel achter de computer die er staat voor de gasten om op internet te gaan en spelletjes te spelen. Maar ook meerdere keren per dag controleert hij de goudprijs.Ik ben nu toch wel nieuwsgierig hoeveel goud hij heeft. Goud kun je hier erg gemakkelijk kopen. Op elke markt zijn wel een paar handelaren. Ze kopen en verkopen het goud in staafjes, maar ook de sierraden gaan daar op gewicht. Als je een gouden ketting koopt wordt die gewogen en dat betaal je.
n.b. zelf kijk ik natuurlijk ook dagelijks naar de koers van mijn aandelen en wat deze ook is mijn vakantiehumeur wordt er niet anders van.
Nu ik weer in Hue ben ga ik het even wat rustiger aandoen. Voorlopig heb ik wel genoeg gereisd. In Hue heb ik al een aardig thuisgevoel.
En het moet mij even van het hart; Het nieuws over het Deventer stadskantoor heb ik met enorm genoegen gelezen. Dat geeft mij toch weer een klein beetje vertrouwen in de politiek. 70 miljoen uitgeven aan de ego's van de wethouders. Ik denk dat ze zich wel een beetje verslikt hebben met hun opstappen, het lijkt er nog niet op dat er nu grote groepen Deventenaren opstaan om hun te smeken om toch alsjeblieft terug te komen. De ingezonden reacties welke ik lees in de Stentor zijn overwegend negatief over hun.
Hoi An is van de genoemde plaatsen veruit de kleinste. Het is een kleine plaats met een oud centrum. Dat centrum is een soort open-lucht-museum. Het wordt door de Unesco als nationaal erfgoed erkend. Daarnaast is het bekend vanwege de vele kleermakers. 2 op de 3 winkels zijn hier kleermaker. Je kunt je daar in een dag een kostuum laten aanmeten. Op zich is het wel een keer leuk om te zien, maar mijns inziens is er weinig oorspronkelijks meer aan, behalve dan dat de huizen erg oud zijn. In tegenstelling tot elders in Vietnam ligt het er hier duimendik bovenop dat de toerist een poot mag worden uitgerukt. Er zijn hier veel restaurants waarvan de nodige erg slecht en relatief duur. (n.b. er zijn ook goede) Een Engelstalige Vietnamese krant welke officieel 5.000 dong (22 cent) kost, je betaalt dan aan de straatverkoper meestal 7.000 dong, proberen ze hier te slijten voor 30.000 dong. Ze hebben vakkundig de 5.000 dong op de voorpagina weggepoest en vervangen door 30.000. Ook
de straatstalletjes waar ik altijd gewoon de prijs betaal voor zoiets als een bekertje yochurt, voor dat soort zaken hoef je nooit af te dingen, vragen de toerist ijskoud het 3 a 5-voudige.
Dan nu de positieve zaken.
Over de rivier aan het oude centrum loopt een mooie brug welke is versierd met lampions. In de rivier zelf drijven heel erg kunstzinnige en enorme exemplaren. Het ziet er s'avonds dan ook heel mooi uit. Het geheel wordt nog versterkt door de nodige winkeltjes aan de rivieroever die lampions verkopen.
Elke avond wordt er op de kade een traditioneel Vietnamees spel gespeeld. Het is een soort bingo met muziek en zang. Je koopt een plankje met 3 verschillende figuren er op, die nog het meest lijken op hyrogliefen. In een pot zitten stokjes met daarop de figuren welke al zingend worden getrokken. De figuren worden dan rondgedragen en middenin opgehangen. Als je figuur dan voorkomt op je plankje krijg je een vlaggetje. Heb je alle drie dan is het bingo. De eerste keer dat ik meespeelde had ik al prijs voordat ik het spelletje zelfs maar door had. Ik kreeg een CD met traditionele Vietnamese muziek, niet helemaal
mijn smaak. Maar zo gaat dat ook in Nederland met de bingo, als je al een keer prijs hebt, win je uitgerekend datgene wat je niet wilt hebben. De volgende avond heb ik een lampion gewonnen. Dat was al een stuk beter en ik ben maar gelijk met het spel opgehouden. Het is bedoeld als toeristenattractie, maar de meeste spelers zijn Vietnamees (en vrouw, ook net als in Nederland).
In de buurt van Hoi An op z'n 35 kilometer ligt My Son, waar de ruines te vinden van de Cham-dynastie. Ongeveer een duizend jaar oud. Een eeuw geleden zijn deze helemaal overwoekerd teruggevonden. Ze zijn nog steeds bezig met restauratie. het is zoiets als Angkor Wat in Cambodja, maar dan een stuk kleiner. Ik ben er achterop de bromfiets (de taxi) naar toe geweest. Het is niet de meest comfortabele manier van reizen maar wel een keer leuk.
Het leger in Vietnam heeft eigen bedrijven en bezittingen. Een bank is van het leger en ook een grote telefoonmaatschappij. Ook hezitten ze het nodige onroerend goed. Of ze de winst besteden aan het kopen van tanks? Wellicht krijgen de generaals dividend uitgekeerd.
Een Vietnamees uit HCM vindt het in Hoi An maar een koude bedoening en loopt, echt waar, met kippevel op de armen. Overdag is het 25 graden en het koelt s'nacht af tot 20.
Ik ben naar de apotheek geweest om aspirine te kopen. Dat is hier niet zo moeilijk te vinden. Er zijn er veel. De Vietnamees loopt vaak eerst naar de apotheek, voordat de dokter een keer wordt bezocht. De tabletten worden in de kleinste verpakking verkocht. Ik kreeg 1 strip aspirines. Een bijsluiter wordt dus ook niet geleverd.
Met zelfmedicatie weten ze ook wel raad. Nadat ik, toch wat al te dapper bij een wat eenvoudig restaurant had gegeten was mijn maag behoorlijk van slag. Moest ik een paracetamol nemen, overal goed voor, maar ik denk toch niet voor de maag. Wat ook overal voor helpt is tijgerbalsem. Dat kun je hier dan ook werkelijk op elke straathoek kopen.
Na 5 dagen, veel te lang, heb ik Hoi An weer verlaten en met een tussenstop van 2 dagen in Da Nang ben ik vanmiddag aangekomen in Hue. Met de toeristenbus gegaan, dit is redelijk comfortabel, maar niet erg snel. Ongeveer 3 uur gedaan over 120 kilometer en dan scheelt het nog enorm dat er nu een tunnel is gegraven, waar je een paar jaar geleden nog over een kronkelige bergpas moest. Wel mis je daardoor een prachtig vergezicht vanaf de top. Bij mijn eerste bezoek aan Vietnam 6
jaar geleden ben ik wel over deze pas gekomen.
In het hotel in Da Nang werkt een man als regelaar, manusje-van-alles, beveiliging. In de stille momenten kruipt hij snel achter de computer die er staat voor de gasten om op internet te gaan en spelletjes te spelen. Maar ook meerdere keren per dag controleert hij de goudprijs.Ik ben nu toch wel nieuwsgierig hoeveel goud hij heeft. Goud kun je hier erg gemakkelijk kopen. Op elke markt zijn wel een paar handelaren. Ze kopen en verkopen het goud in staafjes, maar ook de sierraden gaan daar op gewicht. Als je een gouden ketting koopt wordt die gewogen en dat betaal je.
n.b. zelf kijk ik natuurlijk ook dagelijks naar de koers van mijn aandelen en wat deze ook is mijn vakantiehumeur wordt er niet anders van.
Nu ik weer in Hue ben ga ik het even wat rustiger aandoen. Voorlopig heb ik wel genoeg gereisd. In Hue heb ik al een aardig thuisgevoel.
En het moet mij even van het hart; Het nieuws over het Deventer stadskantoor heb ik met enorm genoegen gelezen. Dat geeft mij toch weer een klein beetje vertrouwen in de politiek. 70 miljoen uitgeven aan de ego's van de wethouders. Ik denk dat ze zich wel een beetje verslikt hebben met hun opstappen, het lijkt er nog niet op dat er nu grote groepen Deventenaren opstaan om hun te smeken om toch alsjeblieft terug te komen. De ingezonden reacties welke ik lees in de Stentor zijn overwegend negatief over hun.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
